Οι ευρωεκλογές επιβεβαίωσαν ότι οι ακροδεξιές τάσεις και η παρουσία της «λαϊκής δεξιάς» στην Ευρώπη κυριαρχούν τόσο σε οργανωμένο οικονομικό περιβάλλον όσο και στην κοινωνία. Το πρόβλημα είναι ότι η ΕΚΤ , η οποία είχε κατά σειρά 3 Γάλλους κεντροδεξιούς διοικητές (Τρισέ, Στρος Καν, Λαγκάρντ) και είχε καταφέρει να βρει «βηματισμό» με τις κεντροδεξιές κυβερνήσεις σε Γερμανία, Γαλλία, τώρα θα πρέπει να διαπραγματευθεί με τους ‘εχθρούς’ της, τους λαϊκιστές δεξιούς ή τους ακροδεξιούς.
Η κόντρα της Λεπέν με την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Οι αγορές εστιάζουν στην αναμενόμενη κόντρα Μαρίν Λεπέν με την Κριστίν Λαγκάρντ είτε εντός των ευρωπαϊκών πλαισίων είτε εντός της Γαλλίας. Η Λεπέν έχει κηρύξει τον πόλεμο απέναντι στις θέσεις της ΕΚΤ πάνω από 10 χρόνια. Δεν συμφωνεί με τους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ αλλά δεν συμφωνεί και με το bail in των κρατών μελών με προγράμματα λιτότητας. Εκτιμά ότι η «πράσινη μετάβαση» που επαγγέλλεται η Ε.Ε είναι καταστροφική για τις εθνικές βιομηχανίες. Επίσης διαφωνεί με τον έλεγχο των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων στους «εθνικούς πρωταθλητές» ενώ αξιοποίησε το έπακρο την οργή των Γάλλων αγροτών και κτηνοτρόφων για τις πολιτικές της Ε.Ε. ζητώντας αυξημένες χρηματοδοτήσεις σε Γάλλους αγρότες από τα κοινοτικά κονδύλια.
Αυτό που φοβούνται περισσότερο οι αναλυτές είναι ότι η επιτυχία της Λεπέν στη Γαλλία ίσως αποτελέσει αφορμή να υπάρξουν μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις και από την Μελόνι στην Ιταλία. Να θυμίσουμε ότι η Μελόνι αποτελεί το «καλό κορίτσι» του συστήματος και ουδέποτε (παρά τους αρχικούς φόβους) προκάλεσε την ΕΚΤ και την Ε.Ε.
Η «επόμενη ημέρα» στην Ε.Ε.
Η επόμενη ημέρα στην Ε.Ε αλλά και στην ΕΚΤ, θα δείξει εάν συνεχιστεί η σκληρή πολιτική που είχαν χαράξει οι ευρωπαίοι κεντροδεξιοί ή θα υποταχθεί η Ευρωζώνη στις κρατικές επιλογές. Οι Ευρωπαίοι πολίτες θέλουν περισσότερο κρατικές ενισχύσεις παρά μία διακρατική ισορροπία (όπως άλλωστε έδειξαν τα αποτελέσματα). Επίσης οι ευρωπαίοι βιομήχανοι θα καλέσουν τις εθνικές ηγεσίες να βάλουν μπόλικο «νερό στο κρασί» της «πράσινης μετάβασης» το κόστος της οποίας θα ξεπεράσει τα 260 δισ. ευρώ
Οι επιπλέον επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα της Ε.Ε. το 2021-2030 σε σύγκριση με την προηγούμενη δεκαετία θα κυμαίνονται μεταξύ 260-380 δισ. ευρώ ή 1,5%-1,8% του ΑΕΠ, σύμφωνα με την Κομισιόν. Η ταχύτητα της μετάβασης θα έχει αντίκτυπο στην ανάπτυξη και στον πληθωρισμό. Εάν οι πράσινες επενδύσεις αντικαταστήσουν άλλες πιο κερδοφόρες από κυβερνήσεις, νοικοκυριά ή επιχειρήσεις, θα επηρεάσουν δυσμενώς την ανάπτυξη. Η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας σημειώνει πως η μείωση των επενδύσεων στην ενέργεια από ορυκτά καύσιμα δεν συνοδεύεται ακόμη από ώθηση στις επενδύσεις σε ΑΠΕ κι αυτό το έλλειμμα ίσως έπληττε περαιτέρω την ανάπτυξη. Γενικότερα, οι αγορές αγαθών και εργασίας θα επηρεαστούν αρνητικά την προσεχή δεκαετία λόγω της γρήγορης προσαρμογής στον στόχο των μηδενικών ρύπων. Υπάρχει κίνδυνος η πράσινη μετάβαση να οξύνει τις ανισότητες, εάν οι κυβερνήσεις δεν επινοήσουν επιδοτήσεις ώστε να την καταστήσουν λιγότερο επαχθή για τα χαμηλότερα εισοδήματα.
Θα οξυνθεί η κόντρα Βορρά-Νότου σε οικονομία και εξωτερική πολιτική
Το ζητούμενο είναι πως θα αντιδράσουν οι χώρες του Βορρά που εκτός από τις πολιτικές για την βιομηχανία και τον αγροτικό κλάδο έχουν έντονες αντιρρήσεις και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ειδικά στις σχέσεις με τη Ρωσία. Εδώ θα είναι το άλλο μέτωπο που θα δούμε σε λίγο διάστημα.