Είναι τα Σαββατοκύριακα που όλοι ψάχνουν εναγωνίως ανάσες δροσιάς, βουτιές στη θάλασσα και νόστιμα πιάτα εκεί που σκάει το κύμα. Και ενώ οι περισσότεροι μετρούν ακόμα πολλές εβδομάδες μέχρι την άδεια του καλοκαιριού, οι δρόμοι προς αλλά και οι παραλίες της Αττικής γεμίζουν σε σημείο που δεν μπορεί κανείς τελικά να πάρει… ανάσα.
Η πύλη εξόδου από αυτό τον φαύλο κύκλο όμως βρίσκεται στον Πειραιά και είναι εκείνη από την οποία φεύγουν το δελφίνι και το ferry boat για το Αγκίστρι. Μαζί με την πρώτη αφορμή για stories με κοινό-τυπο ηχητικό χαλί που κυμαίνεται συνήθως τις ημέρες αυτές από το “Ταξίδι” της Μαρίνας Σπανού έως το “Blue” της Billie Eilish.
Καθόλου κοινότυπο όμως δεν είναι ότι κάνοντας skip την Αίγινα – για την η οποία θα σας μιλήσουμε σε επόμενο αφιέρωμα- ότι το μικρό Αγκίστρι με τα σμαραγδένια νερά, εξίσου μη κοινότυπα αλλά για πέρα για πέρα αληθινά, βρίσκεται μόλις μια ώρα μακριά από το λιμάνι του Πειραιά. Αν δεν το έχετε λοιπόν επισκεφτεί ποτέ, σας προετοιμάζουμε.
Μια πρώτη βόλτα στο μια-σταλιά νησί
Τελευταία κοινοτυπία που μοιάζει με τέτοια αλλά δεν είναι και η λέξη “ιδανική” δίπλα από την λέξη εκδρομή του τίτλου, με την έννοια ότι οι βουτιές στο Αγκίστρι θα σας ταξιδέψουν σε μια εποχή όπου όλα, φάνταζαν πιο απλά, το τοπίο πιο παρθένο και εγγενώς όμορφο.
Ένα κάδρο όπου απουσιάζει σε γενικά πλαίσια ο επιθετικός τουρισμός, γεμάτο με ήλιο, θάλασσα, πεύκα, αμμουδιά και με το κύμα να ηχεί πιο καθαρά στα αυτιά σε ένα πιο απαλλαγμένο από θορυβώδεις ήχους τοπίο.
Φτάνοντας στη Σκάλα λοιπόν με το ferry boat θα βρείτε μια οργανωμένη αμμουδερή παραλία και μερικές επιλογές για φαγητό, ποτό ή και διαμονή.
Ενώ στην «πρωτεύουσα» όπου δένουν τα ιπτάμενα δελφίνια, το Μεγαλοχώρι ή Μύλος (από τον μοναδικό αλευρόμυλο του νησιού που λειτουργούσε ως τη δεκαετία του ‘60 όποτε και η μεταφορά γινόταν μπονο με καΐκια από την Αίγινα), τον μεγαλύτερο οικισμό του νησιού, θα περπατήσετε σε πλακόστρωτα δρομάκια, θα χαζέψετε λιτά νησιώτικα σπιτάκια με ολάνθιστες αυλές και θα χαζέψετε το λιμανάκι που το καλοκαίρι γεμίζει με κότερα.
Στα σοκάκια της Σκληρής, πάλι, θα έχετε την αίσθηση πως βρίσκεστε κάπου στις Κυκλάδες καθώς βλέπετε ένα από τα το πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα του Αργοσαρωνικού. Ξεκουραστείτε στα ασβεστωμένα σκαλάκια και στην οδό Ερωτευμένων όπου τα ζευγάρια βγάζουν φωτογραφίες.
Τέλος ,τα δρομάκια για πεζοπορία ανάμεσα στα πεύκα και τις ελιές, ανοίγουν εναλλακτικές διαδρομές στους λάτρεις της πεζοπορίας και του ποδηλάτου.
Έτσι και αλλιώς, ολόκληρο το νησί έχει έκταση μόλις 14 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ούτε και οι ντόπιοι δεν χρησιμοποιούν αυτοκίνητο.
Θα πρέπει βέβαια να σημειώσετε αφενός πως το νησί είναι γεμάτο ανηφόρες και κατηφόρες, κάτι που θα δυσκολέψει κάπως τη ζωή σας με το ποδήλατο καθιστώντας ιδανική την ενοικίαση σκούτερ. Και αφετέρου, ότι η πιο μελανή σελίδα του νησιού είναι η συγκοινωνίες και το πολύ παλιό λεωφορείο που σπάνια περνά, συνήθως γεμάτο με κόσμο για την παραλία.
Φτάνοντας στο καλό κομμάτι – Η βουτιά-
Φτάνοντας στο καλό κομμάτι κάνουμε λόγο για τον βασικό σκοπό της εκδρομής, την βουτιά. Ή καλύτερα τις βουτιές. Ο ασφαλτόδρομος μετά το Μεγαλοχώρι καταλήγει, μέσα από πευκοδάσος, στην παραλία Δραγωνέρα που έχει εύκολη πρόσβαση, κρυστάλλινα νερά, ωραία σημεία για πικ-νικ και καντίνα το καλοκαίρι.
Η παραλία Χαλικιάδα με το βότσαλο έχει πρόσβαση μόνο με τα πόδια από στενό μονοπάτι 500 μ. στο τέλος του οικισμού Σκληρή, από τον παραλιακό δρόμο αριστερά της Σκάλας.
Αλλά το αποκορύφωμα για τις βουτιές που θα απολαύσετε με όλη σας την καρδιά βρίσκεται στην Απόνησο, το όμορφο ιδιωτικό, σχεδόν εξωτικό νησάκι, με τα, χωρίς λεκτικές υπερβολές, γαλαζοπράσινα νερά που θυμίζουν Ιόνιο, το οποίο ενώνεται με μια μικρή λωρίδα γης με το υπόλοιπο νησί.
Η παραλία καλύπτεται από επίπεδα και λεία βράχια και δεν έχει μήκος πάνω από 150 μέτρα. Συνδυάζει ένα οργανωμένο κομμάτι με ξαπλώστρες με χώρος όπου μπορείτε αν θέλετε, να απλώσετε την πετσέτα σας. Για να περάσετε όση περισσότερη ώρα πάνω στο νερό υπάρχουν θαλάσσια ποδήλατα και κανό ενώ υπάρχει και ένας μικρός όρμος που χρησιμοποιούν οι ταξιδιώτες με σκάφη για να ρίξουν άγκυρα και να απολαύσουν αυτή τη μοναδική παραλία.
Η Απόνησος, διαθέτει τόσο ένα οργανωμένο beach bar όσο και ένα νόστιμο ταβερνάκι με θαλασσινές γεύσεις που αξίζει να επισκεφθείτε τις απογευματινές ώρες, ώστε να απολαύσετε ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα στον Αργοσαρωνικό.
Και σαν να μην έφτανε αυτό στο δρόμο που περνά από τα Λιμενάρια και πηγαίνει στην Απόνησο υπάρχει το βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου αλλά και μια αλμυρή λίμνη, ένας γραφικός υδροβιότοπος, η Αλυκή – . Διαθέτει ένα μικρό κανάλι επικοινωνίας προς τη θάλασσα το οποίο χρησίμευε παλαιότερα ώστε να μπορούν να μαζεύουν το αλάτι- και που σήμερα έχει δημιουργήσει ένα πανέμορφο οικοσύστημα.
Το φαγητό
Στο Αγκίστρι θα ευχαριστηθείτε φρέσκα ψάρια, ελιές πράσινες θρούμπες και αρωματικό πευκόμελο παραγωγή του μεγάλου πευκοδάσους που διατρέχει το νησί αλλά και τοπικό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, κάπαρη και αρωματικά βότανα. Ενώ από τα τοπικά γλυκά ξεχωρίζουν το παραδοσιακό αμυγδαλωτό του νησιού «βοτσαλάκι» και τα γλυκά του κουταλιού.
Ξεκινάμε από την «Απόνησο» την ταβέρνα στην ομώνυμη τοποθεσία, όπου θα ευχαριστηθείτε τηγανητό ψαράκι, καλαμαράκι και θαλασσινά.
Στην Σκάλα, θα βρείτε την ταβέρνα «Γκιώνης» που αγαπούν οι ντόπιοι αφού λειτουργεί πάνω από 60 χρόνια σερβίροντας ελληνικό παραδοσιακό φαγητό, φρέσκα ψάρια και καλοψημένα πιάτα της ώρας.
Στο δρόμο για την Χαλικιάδα, υπάρχει η κουζίνα του ξενοδοχείου «Αλκυώνη» με τα τραπεζάκια δίπλα στη θάλασσα που λειτουργεί από το 1982 και κατά καιρούς έχει αποσπάσει ευνοϊκά σχόλια από τους New York Times και Guardian μεταξύ άλλων για το φρέσκο ψάρι, τους τούρκικης επιρροής μεζέδες αλλά και τα παραδοσιακά ελληνικά πιάτα.
Ενώ ο Τοξότης στη Σκάλα σερβίρει μεζεδάκια, νόστιμα μαγειρευτά και κρεατικά σε ένα μέρος με μακρά ιστορία αφού προϋπήρξε ως μανάβικο και μετέπειτα ως το σχολείο του Αγκιστρίου. Από το 1981 λειτουργεί ως το εστιατόριο που πολλοί επιλέγουν ξανά και ξανά.
Το λίγο κρασί, λίγο θάλασσα είναι ένα νεανικό ουζερί με μεζεδάκια, μεσογειακές γεύσεις και vegan επιλογές επίσης στη Σκάλα.
Τελευταίο στη Σκάλα η ταβέρνα «Μόσχος» η οποία από το 1936 σερβίρει φρέσκα ψάρια και μαγειρευτά με λαχανικά φερμένα από τον κήπο τους και σπιτικό δυνατό τσίπουρο από ντόπια σταφύλια.
Τέλος ο Καφενές το Μαντράκι είναι ένα ταβερνάκι στο Μεγαλοχώρι με υπερυψωμένη βεράντα και θέα στο ηλιοβασίλεμα με νόστιμα πιάτα και τηγάνι που καίει με μαεστρία στα ψαρικά.