Θεωρούν ότι οι βιομηχανίες στη Βουλγαρία και Σκόπια λειτουργούν με πολύ μικρότερα κόστη και σε συνδυασμό με τις προνομιακές σχέσεις που έχουν με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη (ειδικά με Γερμανία και Κεντρική Ευρώπη) δημιουργούν αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι των ελληνικών βιομηχανιών που απέχουν ελάχιστα από τα σύνορα.
Ο κίνδυνος αποβιομηχάνισης και μεταφορά των βιομηχανικών εγκαταστάσεων από τη Βόρεια Ελλάδα στη Βουλγαρία ήταν εμφανέστατος την δεκαετία του 2000 αλλά και την δεκαετία της κρίσης 2010-2019. Ωστόσο, η εκτίναξη του λειτουργικού κόστους για τις ελληνικές βιομηχανίες της Β. Ελλάδος (η απόστασή τους από τα σύνορα δεν ξεπερνά τα 200 χλμ.) τις κάνουν να επαναφέρουν τις σκέψεις για να μεταφέρουν εργοστάσια και παραγωγές στα γειτονικά κράτη.
Όμως και στη Ρουμανία, η οποία δεν γειτονεύει με την Ελλάδα, οι σκέψεις για μεταφορά βιομηχανικών δραστηριοτήτων από ελληνικές επιχειρήσεις είναι έντονες. Ο συντελεστής φορολογίας δεν ξεπερνά το 9% και το κόστος ενέργειας είναι τουλάχιστον 20-30% χαμηλότερο. Επίσης, οι Ρουμάνοι έχουν ειδικά φορολογικά καθεστώτα και κλιμακωτές χρεώσεις ενέργειες για επιχειρήσεις μεταποιητικών κλάδων.
Η επίσημη άποψη στις κατά καιρούς αιτήσεις τους ήταν ότι λόγω των οικονομικών συνθηκών στην Ελλάδα δεν γίνεται να μειωθεί ούτε να επιδοτηθεί το ενεργειακό κόστος. Όμως, πολλοί παράγοντες της βιομηχανίας εκτιμούν ότι από την στιγμή που μπαίνουν στην εποχή των πλεονασμάτων, το ελληνικό κράτος μπορεί να αιτηθεί τη χρηματοδότηση ή τη φορολογική ατέλεια τουλάχιστον στο ενεργειακό κόστος στην Ε.Ε.