Όλοι επίσης ξέρετε πως για να προχωρήσει ένας διακανονισμός της αυτοκινητιστικής ζημιάς με αποτελεσματικό τρόπο, ως προϋπόθεση τίθεται η προδικαστική επεξεργασία και επίλυση δύο σοβαρών ζητημάτων:
Του θέματος της υπαιτιότητας και του θέματος του ύψους της προσφερόμενης αποζημίωσης.
Για την αντιμετώπιση αυτών των σοβαρών ζητημάτων, από τους επαγγελματίες του χώρου, λαμβάνονται κυριαρχικά υπόψη τα παρακάτω:
- Η δήλωση ευθύνης που υποβάλλουν οι εμπλεκόμενοι
- Τα συνοδευτικά της δήλωσης έγγραφα που άλλοτε ισχυροποιούν και άλλοτε αποδυναμώνουν το περιεχόμενο των δηλώσεων
- Η νομική αξιολόγηση των αντίθετων ισχυρισμών και η κατάληξη περί της υπαιτιότητας σύμφωνα με τη νομοθεσία και τη νομολογία
- Τα αποδεικτικά του ύψους της ζημίας έγγραφα και η εγκυρότητά τους σύμφωνα με τις παραδοχές της επιστήμης και της τεχνικής
- Η λειτουργία του συστήματος φιλικού διακανονισμού (εάν συντρέχει) και η τήρηση των διαδικασιών που προβλέπονται χωρίς να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι για να αποφεύγονται ευθύνες
- Η ποιότητα της επικοινωνίας των εμπλεκομένων με τις ασφαλιστικές εταιρίες η οποία απαιτεί από τις ασφαλιστικές να ενεργούν υπό το πρίσμα του «είναι ανάγκη να βρω δίκαιη λύση» και όχι του «άστο να φύγει από πάνω μου»
- Η ευθύνη για λήψη οριστικής απόφασης εκ μέρους του ασφαλιστή, τόσο για το θέμα της υπαιτιότητας όσο και για το θέμα του ύψους της αποζημίωσης απευθυντέας επίσημα στον διεκδικούντα αυτήν με διαφάνεια και αιτιολογία.
Ανεξαρτήτως όμως της όποιας θέσης υιοθετούν εκάστοτε οι ασφαλιστικές εταιρίες, υπάρχουν κάποια δεδομένα που η εμπειρία έχει μετατρέψει σε ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΑΝΑΝΤΙΡΡΗΤΑ στην διαδικασία των αποζημιώσεων, όπως:
1. Η ταχύτητα της επεξεργασίας, η ευκολία της επικοινωνίας και η καθαρότητα της θέσης που παίρνει η ασφαλιστική εταιρία παίζουν για τους ζημιωθέντες κυριαρχικό ρόλο στην διαπραγμάτευση και κατευναστικό στην έντασή της.
2. Η με σοβαρά επιχειρήματα θεμελίωση της αντίκρουσης στη προβαλλόμενη απαίτηση είτε από νομική άποψη για την υπαιτιότητα, είτε από τεχνική άποψη για τις ζημίες, είναι αναγκαίος όρος άνευ του οποίου η ασφαλιστική πλευρά εκτίθεται ανεπανόρθωτα.
3. Η επίγνωση ότι ο εκάστοτε συμβιβασμός είναι προτιμότερος από το όποιο δικαστικό αποτέλεσμα, αφού ο δικαστικός αγώνας επιβαρύνει την εταιρία με προσαυξήσεις και δικαστικά έξοδα και φορτώνει τα αποθέματά της για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Νομίζω πως σε αυτά δεν υπάρχει αντίρρηση.
Από τη μεριά του θεωρούμενου ανυπαίτιου, η διεκδίκηση αποζημίωσης από την θεωρούμενη υπαίτια εταιρία, ως γνωστόν γίνεται με τρείς τρόπους. Είτε από τον ίδιο, είτε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, είτε από τον ασφαλιστή Νομικής Προστασίας.
Και στις τρείς εκδοχές σήμερα δυστυχώς την επικοινωνία δυσκολεύουν κάποιες πρακτικές που βλέπω να εφαρμόζονται και οι οποίες έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τα προηγούμενα αξιώματα.
Τέτοιες πρακτικές είναι:
α) η κατάργηση ή η σκόπιμη παρεμπόδιση της απευθείας επικοινωνίας και η αντικατάσταση της με την αποστολή email στον κεντρικό πυρήνα υποδοχής της ασφαλιστικής εταιρίας και από εκεί η διαβίβαση του αιτήματος στον κάθε φορά αρμόδιο, η αντίδραση του οποίου αναμένεται σε απροσδιόριστο χρόνο στην καλύτερη περίπτωση
β) η άρνηση της θεωρούμενης υπαίτιας προς αποζημίωση εταιρίας να πάρει θέση σε αμφιλεγόμενες περιπτώσεις, όταν για παράδειγμα αποδέχεται την αρνητική δηλαδή του ασφαλισμένου της που έχει παραβιάσει STOP, χωρίς να παρεμβαίνει διορθωτικά, επαγγελματικά, επιστημονικά, παρά το γεγονός ότι στο τέλος αυτή θα πληρώσει τα σπασμένα.
γ) η μη παρέμβαση της πολλές φορές γίνεται για να αποφύγει την πιθανή δυσαρέσκεια του ασφαλισμένου της και έτσι παραπέμπει τον αιτούντα στις καλένδες του ασφαλιστικού πράκτορα-συνεργάτη της ώστε να υποστεί αυτός το κόστος της διορθωτικής παρέμβασης.
δ) αλλά και ο συνεργάτης-ασφαλιστής δεν κάνει πάλι τίποτα είτε γιατί μεσολαβούν πολλοί υποκωδικοί είτε για να αποφύγει το κόστος παραπέμπει τον αιτούντα πάλι στην «ισχυρή» εταιρία να μεσολαβήσει, η οποία όμως δεν μεσολαβεί.
Με αυτόν τον τρόπο όμως μια ανόητη κατά κανόνα αρνητική δήλωση (πχ. Ναι παραβίασα STOP αλλά ο άλλος έτρεχε) παραμένει αναλλοίωτη με αποτέλεσμα ο ανυπαίτιος, αφού δεν ικανοποιείται εξωδίκως προχωράει δικαστικώς. Με την αγωγή θα βγάλει τα απωθημένα του για την ταλαιπωρία που υπέστη και έτσι η εταιρία θα πληρώσει τελικά σχεδόν τα διπλάσια έναντι ενός αρχικά αποδεκτού χαμηλότερου ποσού.
Το κυριότερο όμως δυστυχώς είναι το κοινωνικό αποτύπωμα που μένει και που κάνει κομμάτια την εικόνα των ασφαλιστικών υπηρεσιών, οι οποίες δεν μπορούν να αποζημιώσουν εξωδίκως ούτε ένα τροχαίο συμβάν με παραβίαση STOP!!
Στα παραπάνω προσθέστε τέλος την περίπτωση πως και σε υποθέσεις καθαρής υπαιτιότητας όπου η αποζημίωση έχει συμφωνηθεί, με αποστολή εξοφλητικής σε 10 ημέρες, έχουν περάσει ήδη σχεδόν 2 μήνες χωρίς ο ανυπαίτιος να λάβει την αποζημίωσή του, επειδή ο διακανονιστής της υπαίτιας εταιρίας παραιτήθηκε και ο αντικαταστάτης του δεν προώθησε την υπόθεση περαιτέρω, ως όφειλε.