Η τέχνη και η βιωσιμότητα είναι αλληλένδετες μεταξύ τους. Τα έργα τέχνης δημιουργούνται για να δείξουν την ομορφιά του τώρα. Η βιωσιμότητα σχετίζεται με τη διασφάλιση του αύριο. Άραγε θα μπορούσε η τέχνη να συμβάλλει ώστε οι μελλοντικές γενιές να δουν την ίδια ομορφιά που περιβάλλει εμάς σήμερα; Απ’ ό,τι φαίνεται είναι στο χέρι μας και στις επιλογές μας. Διάσημοι καλλιτέχνες της εποχής μας έχουν προσπαθήσει να αναδείξουν αυτή την ανάγκη μέσα από έργα που έχουν δημιουργήσει, επιδεικνύοντας ότι η τέχνη και η βιωσιμότητα μπορούν να συμπορευθούν.
Ένας κάθετος κήπος με το όνομα Puppy και την υπογραφή του Jeff Koons
Καθώς οι πόλεις μεγαλώνουν, με τα κτίρια να καταλαμβάνουν περισσότερη έκταση, η κατανόηση της σημασίας της συμπερίληψης του φυσικού κόσμου γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Αυτό έχει αποτελέσει τη βάση για το έργο του διάσημου Αμερικανού καλλιτέχνη Jeff Koons, που μεταξύ άλλων δημιούργησε ένα ιδιαίτερο και εντυπωσιακό έργο κάθετου κήπου σε σχήμα σκύλου. Με το Puppy, όπως ονομάστηκε, ο Koons ασχολήθηκε τόσο με το παρελθόν όσο και το παρόν, χρησιμοποιώντας εξελιγμένα μοντέλα υπολογιστών για να δημιουργήσει ένα έργο που αναφέρεται στους ευρωπαϊκούς κήπους του 18ου αιώνα. Ένα μεγαλειώδες West Highland τεριέ, επιβλητικό λόγω κλίμακας, αυξάνεται λόγω της ανάπτυξης των φυτών από τα οποία αποτελείται. Αν βρεθείτε στην Ισπανία και συγκεκριμένα, στο Μπιλμπάο, κάντε μία στάση στο Guggenheim Bilbao, για να θαυμάσετε το τεράστιο τεριέ που «φρουρεί» το μουσείο.
Floralis Generica του Eduardo Catalano
Στο Μπουένος Άιρες υπάρχει μια υπέροχη πλατεία, που ονομάζεται πλατεία των Ηνωμένων Εθνών. Αξίζει να την επισκεφθείτε για να θαυμάσετε το 23 μέτρων ύψους και 180 τόνων βάρους εκπληκτικό έργο Floralis Generica του αείμνηστου αρχιτέκτονα Eduardo Catalano ο οποίος δημιούργησε το 2002 ένα ατσάλινο λουλούδι με έξι πέταλα ως φόρο τιμής στη φύση που τον ενέπνευσε στο έργο του.
Το Floralis Genérica είναι το πρώτο στον κόσμο γλυπτό που σχεδιάστηκε από τον Catalano και κατασκευάστηκε από την Lockheed Martin Aircraft Argentina, με υδραυλικούς και φωτοηλεκτρικούς αισθητήρες που ανοίγουν τα πέταλα του λουλουδιού κατά την ανατολή του ήλιου και τα κλείνουν κατά τη δύση του. Όπως είχε πει χαρακτηριστικά ο Eduardo Catalano, «Το Floralis Generica είναι μία σύνθεση αφιερωμένη σε όλα τα λουλούδια του κόσμου, και ταυτόχρονα, μία ελπίδα που ανατέλλει κάθε μέρα».
Το Δεκέμβριο του 2023 ακραία καιρικά φαινόμενα που έπληξαν την πόλη του Μπουένος Άιρες προκάλεσαν σημαντικές ζημιές στο Floralis Genérica. Αυτή τη στιγμή δύο από τα έξι πέταλα του έργου έχουν καταπέσει στο έδαφος. Παρότι «υπό ανακατασκευή» το Floralis Genérica παραμένει εξαιρετικά εντυπωσιακό, θυμίζοντάς μας πως η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τα πάντα.
Corupira από τον Henrique Oliveira
Τα ροκανίδια από κόντρα πλακέ συχνά απορρίπτονται, χωρίς να θεωρούνται ως αντικείμενο που μπορεί να αξιοποιηθεί. Ο Βραζιλιάνος εικαστικός Henrique Oliveira είχε διαφορετική άποψη, αφού κατάφερε να δείξει πώς ακόμη και το πιο μικρό αντικείμενο μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι όμορφο και δημιουργικό.
Αξιοποιώντας κομμάτια που διαφορετικά θα θεωρούνταν άχρηστα, κατασκεύασε ένα ευφάνταστο αριστούργημα που μοιάζει με τις ρίζες ενός δέντρου. Το έργο φιλοξενήθηκε μέχρι την άνοιξη του 2024 στην γκαλερί μοντέρνας τέχνης QAGOMA, στο Brisbane της Αυστραλίας. Έμπνευση για τον Oliveira στάθηκε ένα μυθικό πλάσμα, προστάτης των δασών του Αμαζονίου, το Curupira, που σύμφωνα με τις παραδόσεις της φυλής των Γκουαρανί, είχε κόκκινα μαλλιά, και ανάποδες πατούσες. Περπατούσε μέσα στα δάση του Αμαζονίου, μπερδεύοντας όσους ήθελαν να το ακολουθήσουν, αφού κατευθύνονταν στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που άφηναν τα ίχνη του. Παραφράζοντας το όνομα του πλάσματος ο Henrique Oliveira δημιούργησε το «Corupira», μέσα από το οποίο δείχνει πώς ακόμα και τα πιο μικρά και ασύλληπτα αντικείμενα μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν και να μετατραπούν σε κάτι εντυπωσιακό.
Διαμαρτυρία γλυπτικής από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών για ένα βιώσιμο περιβάλλον
Ο αριθμός των πλαστικών που καταλήγουν στις θάλασσες κάθε χρόνο είναι πραγματικά συγκλονιστικός. Δεν είναι τυχαίο το μεγάλο garbage patch που βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό, έχει έκταση όσο τρεις φορές η Γαλλία και είναι ένα νησί από απορρίμματα πλαστικού που επιπλέουν. Το ζήτημα των πλαστικών απορριμμάτων έχει απασχολεί τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ποικιλοτρόπως. Στο πλαίσιο της συνόδου Rio+20, που είχε πραγματοποιηθεί στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας το 2011, ο ΟΗΕ είχε κινητοποιήσει καλλιτέχνες που δημιούργησαν μορφές ψαριών από εκατοντάδες πεταμένα πλαστικά μπουκάλια που ανασύρθηκαν από τον ωκεανό. Κατά τη διάρκεια της μέρας τα ψάρια άστραφταν κάτω από τις ακτίνες του ήλιου και τη νύχτα φωτίζονταν με μπλε και κόκκινες αποχρώσεις υπενθυμίζοντας την ανάγκη για αποτελεσματική ανακύκλωση.
Τα ψάρια τοποθετήθηκαν στην παραλία Botafogo του Ρίο ντε Τζανέιρο, αναδεικνύοντας το μέγεθος της καταστροφής στη θαλάσσια ζωή, λόγω της αλόγιστης απόρριψης των πλαστικών. Από τότε έχουν περάσει 13 χρόνια και το θέμα παραμένει επίκαιρο και άλυτο.
Με πληροφορίες από το greenpetition.com