Τίποτα δεν είναι τυχαίο αφού το ταξίδι της Γεωργίας μπορεί να ξεκίνησε με θέα την θάλασσα και τις παραθαλάσσιες γειτονιές του Πειραιά αλλά διακλαδώθηκε μέσα στα ατελιέ του Παρισιού, τα θρανία των εικαστικών σπουδών και της γραφιστικής στις Βρυξέλλες.
Αλλά και την δεκαετή συνεργασία της, σε διάφορα πόστα εμβληματικών οίκων όπως οι Lanvin, A.P.C., Paul Smith και Phillip Lim και με διαχρονικό όχημα την αγάπη για το ωραίο, τα στοιχεία της ελληνικότητας αλλά και τις οπτικά ισχυρές διεθνείς πολιτιστικές επιρροές.
Με το brand της, Georgia de grecia, που δημιούργησε το 2021, να συνενώνει σήμερα τις ελληνικές της ρίζες με την μεσογειακή ψυχή, την παριζιάνικη φινέτσα, τη νοσταλγία για περασμένες ανέμελες δεκαετίες, την αξεθώριαστη δυναμικότητα των πιο ξέφρενων στοιχείων τους και το σήμερα.
Όπως και το όνομά του, ανακαλεί παράλληλα το νυχτερινό κέντρο στην Αστόρια της Νέας Υόρκης όπου ο πατέρας της έπαιζε κιθάρα -Graecian Cave-, το παρατσούκλι – La Greque- που της είχαν δώσει όταν έμενε στο Παρίσι αλλά και -σαν άλλος φόρος τιμής στην Ελλάδα-, νοερά τη Magna Grecia επαναπροσδιορίζοντας την ταυτότητα της και την αίσθηση του ανήκειν σε άλλες χώρες.
Ενώ σήμερα έχοντας πια αναπτύξει συνεργασίες από την Αθήνα και τα ελληνικά νησιά, έως μια σειρά καταστημάτων στην Ευρώπη και πρόσφατα στη Νέα Υόρκη μου μιλά για το γεγονός ότι “η δημιουργία και διάθεση ποιοτικών συλλογών στην ελληνική αγορά είναι μια διαδικασία με αρκετές προκλήσεις, ειδικά για τους ανεξάρτητους σχεδιαστές. Από το κόστος παραγωγής μέχρι την επιλογή υλικών και συνεργατών, χρειάζεται συνεχής έλεγχος και προσωπική εμπλοκή σε όλα τα στάδια.
Οι διαθέσιμες βιοτεχνίες είναι περιορισμένες και συχνά δεν εξυπηρετούν μικρές παραγωγές, κάτι που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τη διαδικασία. Επιπλέον, η απουσία θεσμικών δομών στήριξης όπως διαγωνισμοί, πλατφόρμες προβολής ή χρηματοδοτήσης για νέους σχεδιαστές σημαίνει πως οι περισσότεροι νέοι δημιουργοί λειτουργούν με δικά τους μέσα, βασιζόμενοι στην προσωπική πρωτοβουλία.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο δρόμος της δημιουργίας μπορεί να είναι απαιτητικός, αλλά μπορεί να είναι και διαμορφωτικός. Σε ωθεί να γίνεσαι ευρηματικός και να εφευρίσκεις τον δικό σου τρόπο δουλειάς. Πιστεύω πως η ελληνική μόδα έχει τεράστιες δυνατότητες και με περισσότερη στήριξη, μπορεί να αποκτήσει ακόμη πιο ουσιαστική παρουσία, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων”.
Αλλά και για την έμπνευσή της “Με εμπνέει ο,τιδηποτε με φέρνει κοντά στο «ωραίο». Δεν ακολουθώ κάποιον αυστηρό κανόνα ως προς το τι μπορεί να με συγκινήσει ή να με συνεπάρει· ωστόσο, ανέκαθεν με γοήτευε ό,τι φέρει πάνω του το αποτύπωμα του χρόνου. Είτε είναι ένα τραγούδι, μια σκηνή από μια παλιά ταινία, ένα κόσμημα, μια λεπτομέρεια σε ένα κτήριο, σχεδόν πάντα πρόκειται για κάτι που προέρχεται από το παρελθόν.
Εκεί εντοπιζω την έμπνευση, σε αυτά που έχουν αντέξει στο χρόνο και συνεχίζουν να αποπνέουν χαρακτήρα και αυθεντικότητα. Ίσως γιατί υποσυνειδητα αυτό θα ήθελα να πετύχω, να δημιουργώ κομμάτια που δεν περιορίζονται στον χρόνο ή στις τάσεις, αλλά αφήνουν ένα αποτύπωμα, όπως εκείνα που κάποτε με ενέπνευσαν”.
Αυτές τις μέρες σχεδιάζει την επόμενη σειρά από prints μαζί με μια νέα κατηγορία από one of a kind κομμάτια. Ενώ ένα από τα σχέδια της για το μέλλον είναι η δημιουργία του δικού της χώρου, ώστε να καταφέρει να μεταφέρει πιο ολοκληρωμένα την αισθητική και την αίσθηση που προσπαθεί να δημιουργήσει μέσα από τη δουλειά της.