ανάγνωση
Μιλάμε για τους ουρανοξύστες που δίνουν απάντηση στο πως θα έμοιαζε ένα κατακόρυφο δάσος, αυτό σημαίνει άλλωστε και το όνομά τους. Ακουμπώντας την φύση κυριολεκτικά πάνω στα σύγχρονα οικοδομήματα του αστικού περιβάλλοντος, πόσα θα μπορούσαν άραγε να αλλάξουν;
Οικοδομήματα που προσφέρουν ανάσες και δροσιά
Οι δυο εμβληματικοί πράσινοι ουρανοξύστες στην περιοχή Porta Nuova του Μιλάνου περιστοιχίζονται από μπαλκόνια ασφυκτικά -μα και παράλληλα τόσο αναζωογονητικά- γεμάτα με δέντρα, θάμνους και φυτά αποτελώντας από το 2014 μία, με κάθε έννοια, ζωντανή απόδειξη ότι οι πόλεις θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο σοφά πλασμένες. Επιτρέπουν την σκέψη ότι η πόλη, μαζί με τους κατοίκους της, ακόμα και αν είναι πυκνοκατοικημένη, θα μπορούσε να αναπνέει.
Περισσότερα από 20.000 φυτά και 800 δέντρα, ενοικούν στα εν λόγω μπαλκόνια συνδημιουργώντας έναν ή δύο, αν προτιμάτε, βιότοπους ύψους 80 μ. και 112 μ. Και παράλληλα συνοικοδομώντας ένα μοντέλο βιώσιμης αρχιτεκτονικής που καταφέρνει να εμπνέει όχι μόνο τους αρχιτέκτονες, τους περιβαλλοντολόγους και τους πολεοδόμους αλλά και τον καθένα από εμάς ξεχωριστά σε ένα κοινό όραμα. Εκείνο για τις πιο πράσινες αλλά και πιο βιώσιμες για το περιβάλλον και τους ανθρώπους, πόλεις.
Ο διάσημος Ιταλός αρχιτέκτονας Stefano Boeri, ορματίστηκε το Bosco Verticale όχι μόνο ως κτίριο αλλά και ως σπίτι για δέντρα, ανθρώπους και πτηνά. Και πράγματι η βλάστηση του καταφέρνει να κατεβάζει την θερμοκρασία στη τριγύρω περιοχή, να προσθέτει στη βιοποικιλότητα και τον καθαρισμό του αέρα της πόλης απορροφώντας διοξείδιο του άνθρακα , διαμορφώνοντας ένα ιδιόρρυθμο αστικό μα και φυτικό οικοσύστημα που αναβιώνει από κηπουρούς και βοτανολόγους.
Μια σειρά πράσινων προκλήσεων και υπερβάσεων
Από την άλλη αξίζει να σκεφτούμε πόσες προκλήσεις κρύφτηκαν πίσω από τις δροσερές φυλλωσιές του Bosco Verticale όπως το βάρος μεγάλων δέντρων, το πότισμα και τη συντήρηση αλλά και την διαμόρφωση συνθηκών διαβίωσης τους πολλά μέτρα πάνω από το έδαφος.
Μια ομάδα ειδικών έπρεπε να παλέψει με τον άνεμο, την έκθεση στον ήλιο, τις ρίζες, να εργαστεί για να συμβιώσουν όλα αρμονικά δημιουργώντας ένα πρωτόγνωρο οικοσύστημα, ένα φυσικό παζλ αποτελούμενο από ειδικά δοχεία όπου φιλοξενούνται τα δέντρα και τα φυτά σε κάθε μπαλκόνι.
Ενώ είναι εντυπωσιακό ότι το σύστημα άρδευσης αντλεί από ένα εσωτερικό δίκτυο ανακύκλωσης νερού μέσα στο κτίριο, μειώνοντας τη σπατάλη του. Μια ιδέα τόσο απλή αλλά και τόσο λαμπερή συνάμα, η οποία ενισχύεται από την ύπαρξη αισθητήρων που ενημερώνουν σχετικά με την υγρασία του εδάφους καθώς και την υγεία των φυτών, ειδοποιώντας τις ομάδες συντήρησης. Τους «ιπτάμενους κηπουρούς» που είναι ειδικά εκπαιδευμένοι να φέρουν εις πέρας αυτό το πράσινο mission impossible.
Όσο για το εσωτερικό του και τα διαμερίσματα τα φυλλώματα προστατεύουν από τη ζέστη τους πιο θερμούς μήνες ενώ τα γυμνά κλαδιά επιτρέπουν το ηλιακό φως να διαπεράσει τα διαμερίσματα τον χειμώνα.
Ένώ ένα νέο είδος αστικού σχεδιασμού διαφαίνεται να μπορεί να διαπεράσει τα τοίχοι της αστικής πολυπλοκότητας, να εμπνεύσει, να μελετηθεί και να ταξιδέψει με πολυποίκιλους τρόπους στον τόπο και στον χρόνο πρασινίζοντας μελλοντικά τις πόλεις.