Κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Ζία-ουλ Χακ τη δεκαετία του 1980, υιοθετήθηκε μια «ισλαμική» οικονομία, η οποία έθεσε εκτός νόμου οικονομικές πρακτικές που απαγορεύονταν από τη Σαρία και επιβαλλόταν οι παραδοσιακές θρησκευτικές πρακτικές. Η οικονομία άρχισε να ιδιωτικοποιείται ξανά τη δεκαετία του 1990.
Το Πακιστάν βρίσκεται επί του παρόντος σε φάση οικονομικής απελευθέρωσης, συμπεριλαμβανομένης της ιδιωτικοποίησης όλων των κυβερνητικών εταιρειών , με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδύσεων και τη μείωση των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού. Ωστόσο, η χώρα συνεχίζει να αντιμετωπίζει προκλήσεις όπως η ταχεία αύξηση του πληθυσμού, ο εκτεταμένος αναλφαβητισμός, η πολιτική αστάθεια, οι εχθρικοί γείτονες και το βαρύ εξωτερικό χρέος.
Η υιοθέτηση διορθωτικών πολιτικών στο πλαίσιο ενός προγράμματος οικονομικής στήριξης του ΔΝΤ έχει επαναφέρει το Πακιστάν από το χείλος του γκρεμού, αλλά η διατήρηση του προγράμματος όπως έχει σχεδιαστεί σήμερα θα είναι δύσκολη. Οι επίσημοι πιστωτές, οι οποίοι μαζί κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού χρέους του Πακιστάν, έχουν δεσμευτεί να μεταφέρουν τις οφειλόμενες αποπληρωμές κεφαλαίου, αντιμετωπίζοντας έτσι το βραχυπρόθεσμο τείχος αποπληρωμής. Η ομαλοποίηση των παγκόσμιων τιμών του πετρελαίου έχει επίσης βοηθήσει, μειώνοντας δραματικά τον λογαριασμό εισαγωγών και επιτρέποντας στα αποθεματικά να ανακάμψουν και στη ρουπία να σταθεροποιηθεί. Ωστόσο, η ανεπαρκής νέα ευνοϊκή χρηματοδότηση έχει επιβάλει μια υπερβολικά σκληρή πορεία δαπανών. Οι πιεστικές ανάγκες για βελτίωση της πρόσβασης στην εκπαίδευση και την υγεία για τους φτωχούς και για ενίσχυση της ανθεκτικότητας στο κλίμα θα παραμείνουν ανεκπλήρωτες.
Θα χρειαστεί δέσμευση από τους υπεύθυνους χάραξης οικονομικής πολιτικής για την αύξηση των εσόδων με σταθερό ρυθμό πολύ πέρα από το επίπεδο που στοχεύει το πρόγραμμα του ΔΝΤ, και για τη σημαντική ανακατεύθυνση και αύξηση των δαπανών. Πρέπει να επιτευχθούν εκτεταμένες βελτιώσεις στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, ιδίως για τα κορίτσια και τις γυναίκες, έτσι ώστε το μέσο βιοτικό επίπεδο του Πακιστανού να αρχίσει να καλύπτει αυτό της υπόλοιπης Νότιας Ασίας. Ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο είναι επίσης απαραίτητο για τη διατήρηση της δυναμικής για την απαραίτητη οικονομική προσαρμογή και μεταρρύθμιση. Για να επιτευχθούν οι ρυθμοί αποταμίευσης και επενδύσεων που θα ενισχύσουν ουσιαστικά την οικονομική ανάπτυξη μακροπρόθεσμα, η αύξηση του πληθυσμού θα πρέπει να επιβραδυνθεί σημαντικά. Με τον δημοσιονομικό χώρο να έχει ήδη περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο, μια τέτοια στρατηγική θα βασιζόταν σε πολύ πιο σίγουρη βάση με μια σημαντική έγχυση ευνοϊκής χρηματοδότησης από πολυμερείς και διμερείς πιστωτές.
Επιπλέον, ενώ τα σχέδια για διεύρυνση του φορολογικού δικτύου είναι ορθά, η ταχύτητα με την οποία στοχεύεται η αύξηση των φορολογικών εσόδων είναι μη ρεαλιστική και θα μπορούσε να αποδειχθεί αυτοκαταστροφική. Η ανεπαρκής ευνοϊκή εξωτερική ρευστότητα θα αναγκάσει επίσης την κυβέρνηση σε μεγαλύτερο εγχώριο δανεισμό, γεγονός που συνεπάγεται υψηλότερους λογαριασμούς τόκων και μεγαλύτερο εκτοπισμό των ιδιωτικών επενδύσεων.
Η οικονομία της Ινδίας είναι μια αναπτυσσόμενη μικτή οικονομία με αξιοσημείωτο δημόσιο τομέα σε στρατηγικούς τομείς. Είναι η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο με βάση το ονομαστικό ΑΕΠ και η τρίτη μεγαλύτερη με βάση την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης. Σε επίπεδο κατά κεφαλήν εισοδήματος, η Ινδία κατατάχθηκε 136η με βάση το ΑΕΠ (ονομαστικό) και 119η με βάση το ΑΕΠ. Από την ανεξαρτησία το 1947 έως το 1991, διαδοχικές κυβερνήσεις ακολούθησαν το σοβιετικό μοντέλο και προώθησαν προστατευτικές οικονομικές πολιτικές, με εκτεταμένη σοβιετοποίηση, κρατική παρέμβαση, οικονομία της ζήτησης, φυσικούς πόρους, επιχειρήσεις που καθοδηγούνται από γραφειοκράτες και οικονομική ρύθμιση.
Η Ινδία είναι σε μεγάλο βαθμό μια αγροτική κοινωνία με μεγάλο πληθυσμό που εξαρτάται από τη γεωργία και τις συναφείς βιομηχανίες για τα προς το ζην και τη διαβίωσή του. Με τη δεύτερη μεγαλύτερη καλλιεργήσιμη έκταση στον κόσμο, η Ινδία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός γάλακτος, οσπρίων, ζαχαροκάλαμου και τσαγιού. Παράγει περισσότερους από 33 εκατομμύρια τόνους φρούτων και 62 εκατομμύρια τόνους λαχανικών. Το συνολικό μέγεθος της αγοράς τροφίμων στην Ινδία εκτιμάται σε 92 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ, με τα επεξεργασμένα τρόφιμα να φτάνουν τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Η Ινδία είναι η κορυφαία χώρα στον κόσμο στην κτηνοτροφία. Κατατάσσεται πρώτο στον πληθυσμό βοοειδών (συμπεριλαμβανομένων των βουβαλιών), δεύτερο στις αίγες και τέταρτο στον πληθυσμό προβάτων
Η Ινδία – η οποία φιλοξενεί περίπου 1,8 δισεκατομμύριο ανθρώπους με μια νεοσύστατη μεσαία τάξη περίπου 350 εκατομμυρίων – θεωρείται συχνά ως μία από τις μεγαλύτερες αναδυόμενες αγορές στον κόσμο. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ένας πληθυσμός της μεσαίας τάξης ύψους 350 εκατομμυρίων είναι μεγαλύτερος από τον συνολικό πληθυσμό των ΗΠΑ και σχεδόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό παρέχει στην Ινδία ένα ξεχωριστό πλεονέκτημα. Αν προσθέσουμε τον πληθυσμό των αγορών με τις οποίες η Ινδία έχει προτιμησιακές εμπορικές συμφωνίες ή συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, το μέγεθος της αγοράς είναι βέβαιο ότι θα καλύψει περισσότερο από το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού.
Όταν εξετάζεται η ινδική καταναλωτική αγορά, διαπιστώνεται ότι όχι μόνο διαθέτει σημαντικό μέγεθος πληθυσμού μεσαίας τάξης, αλλά και το 54% του πληθυσμού είναι κάτω των 25 ετών, δηλαδή ένας αριθμός άνω των 500 εκατομμυρίων ανθρώπων, γεγονός που εγγυάται τη μελλοντική αύξηση της διαθεσιμότητας εργασίας, της παραγωγικότητας και του καταναλωτισμού
Αυτή τη στιγμή, η ινδική οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμό που είναι δεύτερος μόνο μετά τον κινεζικό στον κόσμο των αναδυόμενων αγορών. Ενθαρρυμένη από τη βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη για μεγάλο χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση της Ινδίας προχώρησε σε πρόωρη αποπληρωμή δανείου υψηλού κόστους ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ στην Παγκόσμια Τράπεζα και την Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης, με την πιθανότητα πρόωρης αποπληρωμής και άλλων παρόμοιων δανείων. Αυτό καταδεικνύει ξεκάθαρα την επικρατούσα εμπιστοσύνη στην Ινδία. Στο πρόσφατο παρελθόν, η έντονη ανάπτυξη πάνω από ένα ισχυρό θεμελιώδες οικονομικό μοντέλο της αγοράς χαρακτήρισε τις εξελίξεις στην ινδική οικονομία κατά το οικονομικό έτος 2006-07 (το οικονομικό έτος στην Ινδία διαρκεί από την 1η Απριλίου έως τις 31 Μαρτίου του επόμενου έτους). Παρά τις ορισμένες ανησυχίες για τον πληθωρισμό, μια γρήγορη εκτίμηση τοποθετεί την αύξηση του ΑΕΠ στο 9,2%. Η Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης έχει προβλέψει ότι η Ινδία είναι πιθανό να σημειώσει ανάπτυξη άνω του 9% για την περίοδο 2007-12. Αυτός ο τύπος προβλεψιμότητας είναι η ουσία των παραγόντων που επηρεάζουν τον κλάδο με τη μορφή Άμεσων Ξένων Επενδύσεων ή ως εμπορική πρωτοβουλία