Αλλά και το πρόσωπο μας που αλλάζει όσο μεγαλώνουμε. Σαν άλλη μάσκα άλλοτε φανερώνει την αλήθεια μας αντανακλώντας το φως της παρουσίας μας και άλλοτε την κρύβει μελαγχολικά και τεχνηέντως.
Όπως και το σώμα μας, άλλοτε δυνατό και σφριγηλό και άλλοτε αποδυναμωμένο, αποκαμωμένο, κάθε τόσο μεταμορφώνεται. Μα αν αφαιρέσει κανείς τις επιμέρους στιγμές, τα μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά πάνω στην υλική μας ανθρώπινη υπόσταση, τότε τι να ναι άραγε αυτό που μένει;
Αυτές είναι οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό μας καθώς ανακατευθυνομάστε σταδιακά από αίθουσα σε αίθουσα μέσα στη νέα έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και των εκθεμάτων του σε συνομιλία με μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές της σύγχρονης τέχνης, τη διάσημη καλλιτέχνιδα Marlene Dumas [Μαρλέν Ντουμά].
Cycladic Blues: Μια θάλασσα προσώπων, χρόνων και εμπνεύσεων
Η έκθεση με τίτλο Cycladic Blues, είναι ή πρώτη της έκθεσή σε μουσείο στην Ελλάδα και την επιμέλεια της υπογράφει ο ανεξάρτητος επιμελητής Douglas Fogle σε στενή συνεργασία με την ίδια την καλλιτέχνιδα.
Η Dumas, σε μια σπάνια περίσταση, επέλεξε δεκατέσσερα αρχαιολογικά αντικείμενα του μουσείου, έργα διαφόρων περιόδων, από τα σχηματικά ειδώλια της ύστερης Νεολιθικής εποχής και τα σχηματοποιημένα μαρμάρινα ειδώλια των Κυκλάδων της Εποχής του Χαλκού μέχρι τα γλυπτά έργα των κλασικών χρόνων και από το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο, τα οποία παρουσιάζονται μαζί με προσωπικά της έργα.
Μια τακτική που έχει χρησιμοποιήσει ξανά σε εκθέσεις της σε σημαντικά μουσεία ανά τον κόσμο όπως το Palazzo Grassi στη Βενετία το 2022, το Musée d’Orsay στο Παρίσι το 2021, η Tate Modern στο Λονδίνο το 2015, το Μουσείο Stedelijk στο Άμστερνταμ το 2014 και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη το 2008.
Στη συγκεκριμένη έκθεση παρουσιάζονται δύο νέα έργα ζωγραφικής μεγάλων διαστάσεων: το Old (2025) και το Phantom Age (2025) που δημιούργησε η καλλιτέχνις ειδικά για την έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης καθώς και πάνω από σαράντα ζωγραφικά της έργα από τις τελευταίες τρεις δεκαετίες της καλλιτεχνικής της παραγωγής, συνθέτοντας έτσι ένα μείγμα αινιγματικών μορφών και ενίοτε προκλητικών αναπαραστάσεων του ανθρώπινου σώματος.
Ως αποτέλεσμα, οι πανανθρώπινες και διαχρονικές έννοιες γύρω από τη ζωή, τον έρωτα, τη μητρότητα ή το φύλο μοιάζουν να απελευθερώνονται από τις εποχικές ανθρώπινες προκαταλήψεις.
Ενώ παράλληλα διερευνάται η πορεία της ζωής μέσα στον χρόνο καθώς το πρόσωπο μιας ώριμης γυναίκας ριγμένο προς τα πίσω σε μια απροσδιόριστη έκφραση αγωνίας ή και χαράς αντλεί έμπνευση από τη μεγεθυμένη καρτ-ποστάλ του ρωμαϊκού αντιγράφου ενός σημαντικού ελληνιστικού γλυπτού που απεικονίζει μια ηλικιωμένη γυναίκα που κραδαίνει μια κανάτα κρασιού καθ’οδόν για μια διονυσιακή γιορτή. Και κάπως έτσι ο ενσώματος χρόνος μοιάζει να διαχρονίζει μέσα από τις λαδομπογιές.
Από το πρόσωπο ενός θλιμμένου μωρού μέχρι εκείνο μιας νεαρής γυναίκας που κείτεται νεκρή στη τελευταία της έκφραση αλλά και το ανέκφραστο τοτεμικό κεφάλι ενός κίτρινου πρωτοκυκλαδικού ειδωλίου, μας μιλούν σιωπηρά και ταυτόχρονα δυνατά για την πολυπλοκότητα της ζωής στους αιώνες, με τις αθέατες μα διαρκώς παρούσες της σκιές και παράλληλα για όλου του κόσμου καθώς και της ανθρωπότητας την τρυφερότητα.
Marlene Dumas: Cycladic Blues
5 Ιουνίου 2025 μέχρι 2 Νοεμβρίου 2025
Μέγαρο Σταθάτου (Βασιλίσσης Σοφίας & Ηροδότου 1)