Και αλλιώς, αν μαζεύαμε διάφορες τοπικές ιστορίες της Ελλάδας και της Κύπρου ειπωμένες με ποικιλα μέσα από περφόρμανς μέχρι εγκαταστάσεις και πειραματικό ντοκιμαντέρ που καταγράφουν τις καταιγιστικές αλλαγές στην εργασία και το φυσικό περιβάλλον τις οποίες επιταχύνει η τεχνολογία και επισημαίνουν τις νέες μορφές συλλογικότητας που εμφανίζονται τόσο στην αστική όσο και στην αγροτική ζωή, τότε πως θα υποθέταμε ότι οι συλλογικότητες αυτές θα αναδιαμορφώσουν τα δεδομένα του κόσμου επαναπροσεγγίζοντάς τα από την αρχή;
Η συνύπαρξη των εκθέσεων «Parliament» και “In a Bright Green Field” στο ίδιο κτίριο και στους χώρους του Μουσείου Μπενάκη επί της Πειραιώς με κοινή είσοδο δεν είναι τόσο τυχαία.
«Parliament»: Μια αυθόρμητη κοινωνική χορογραφία
Το «Parliament» που υποστηρίζεται από το Kenan Institute for Ethics μέσω του Εργαστηρίου Κοινωνικής Χορογραφίας του Πανεπιστημίου Duke (ΗΠΑ) και την Αυστριακή Πρεσβεία εξελίσσεται ως ένας συμμετοχικός τόπος, όπου επαναπροσδιορίζεται η δυναμική των ανθρώπινων σχέσεων. Σε διάστημα επτά εβδομάδων, θα μεταμορφώσει το Μουσείο Μπενάκη σε τόπο ελεύθερης έκφρασης ενός δικτύου σχέσεων που επιτρέπει την ανάδυση γνήσιων συνδέσεων πέρα από τη γλώσσα. .
Κάθε μέρα, οι συμμετέχοντες στο «Parliament» θα συναντώνται για να υφάνουν μια χορογραφία σχέσεων και με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι συνδέσεις θα εξελιχθούν σε ένα πυκνό μωσαϊκό συλλογικής σκέψης και δράσης. Είναι μια εμπειρία που απαιτεί την παρουσία μας -ένα κάλεσμα σε δράση για όλους όσοι τολμούν να ονειρεύονται έναν κόσμο με χαρακτηριστικά που δημιουργούνται εξ αρχής.
Το έργο του χορογράφου και εικαστικού Michael Kliën (Αυστρία, 1973) τοποθετείται στη διασταύρωση της performance με τη σύγχρονη τέχνη και των κοινωνικών δυναμικών με τη συλλογική δράση, έτσι ώστε να τονίσει τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι διαπραγματεύονται τον προσωπικό τους χώρο, συμπεριφέρονται παρουσία άλλων ανθρώπων και υπακούν στις κοινωνικές νόρμες, τα τελετουργικά και τις ρουτίνες που ορίζουν την κοινωνική μας συμπεριφορά.
Το «Parliament»χρησιμοποιεί το μουσείο ως τόπο πειραματικής συνεργασίας, στοχεύοντας στην ανανέωση της σκέψης και της συνείδησης των πολιτών μέσα από την κίνηση, τη χειρονομία και τη συνεύρεση στο χώρο και το χρόνο. Ενώ η κοινωνική χορογραφία που δημιουργείται και η εμπλοκή μας με αυτή λειτουργούν ως αφετηριακά σημεία για αναστοχασμό πάνω στο πώς το έργο διαδίδεται, αλλά και στο πώς επηρεάζεται από την προφορική του αναπαραγωγή, τις φήμες και την πράξη της ερμηνείας.
Άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, φυλών, εθνικοτήτων, επαγγελμάτων και κοινωνικών κύκλων συναντιούνται κάθε μέρα στην έκθεση για να κινηθούν σιωπηλά, για να επιτελέσουν συγκεκριμένους ρόλους και ταυτότητες ή να αναλάβουν καινούριες, για να συνυπάρξουν με τις αισθήσεις τους και με τους άλλους, για να διερευνήσουν τρόπους πραγμάτευσης των πραγματικοτήτων της ύπαρξης.
Το “Bright Green Field”: του Φυσικού Κόσμου και της Κοινότητας
Η έκθεση, “In a Bright Green Field”, σε επιμέλεια του Gary Carrion-Murayari, Kraus Family Senior Curator του New Museum, φέρνει στο προσκήνιο μια γενιά καλλιτεχνών που χρησιμοποιεί ποικίλα μέσα και δίνει ιδιαίτερη προσοχή στις τοπικές ιστορίες της Ελλάδας και της Κύπρου καθώς και στο πώς αυτές μπορεί να είναι χρήσιμες για την ανάλυση πιθανών εκδοχών του μέλλοντος στις ευρύτερες προκλήσεις του κόσμου.
Πιο συγκεκριμένα, τα έργα διερευνούν την ποιητική των υποδομών, τις βουκολικές μορφές επιστημονικής φαντασίας, τον αστικό ανιμισμό και τις παραγωγικές συνεργασίες που έχουν αντίκτυπο πολύ πέρα από τον χώρο του μουσείου. Καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα από τη λυρική ζωγραφική και γλυπτική ως το πειραματικό ντοκιμαντέρ και την κοινοτική performance, η έκθεση διερευνά το ενδεχόμενο της ανάδυσης ανανεωμένων σχέσων με τον φυσικό κόσμο και ανοιχτές προσεγγίσεις της κοινότητας.
Πρόκειται για την τρίτη σε σειρά σύμπραξη του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ και του New Museum της Νέας Υόρκης, σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη και από τα έργα των είκοσι επτά δημιουργών κάτω των 40 ετών πηγάζει η ανάγκη να αναζητηθούν απαντήσεις στα πιεστικά ζητήματα της εποχής μας, όπως η κλιματική αλλαγή, η τεχνολογική εξέλιξη και οι μεταβαλλόμενες μορφές συλλογικότητας.
Αντιμετωπίζουν κατάματα το παρόν για να ατενίζουν ατομικά και συλλογικά το μέλλον, προσφέροντας το όραμα για έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος και η φύση μπορούν να συνυπάρχουν συμβιωτικά, οργανικά και η τεχνολογία λειτουργεί ως εργαλείο ενδυνάμωσης, όχι αποξένωσης.