Προσωπικό σχόλιο: Σύμφωνα με την απόφαση της Δ.Ε.Δ. «Επειδή, καίτοι θεωρηθεί ότι συνέτρεξαν λόγοι ανωτέρας βίας στον λογιστή της προσφεύγουσας εταιρίας, λόγω της ασθένειας και νοσηλείας του γιού του σε ογκολογική κλινική, αυτή έλαβε χώρα κατά το χρονικό διάστημα από 07/12/2020 και μετά, ως εκ τούτου ο……… είχε την δυνατότητα να υποβάλει την εν λόγω δήλωση και κατά τον μήνα Νοέμβριο του έτους 2020, ήτοι πριν νοσηλευτεί στην κλινική ο γιός του αλλά και μέχρι την καταληκτική ημερομηνία για την εμπρόθεσμη υποβολή της εν λόγω δήλωσης (31/12/2020), όπως ορίζεται στη παρ. 5 του άρθρου 60 του ν. 4172/2013.
Επειδή, περαιτέρω, η ασθένεια του υιού του εξουσιοδοτημένου συνεργάτη / λογιστή της προσφεύγουσας εταιρείας δεν απαλλάσσει τον νόμιμο εκπρόσωπό της από την δική του ευθύνη, να υποβάλλει την δήλωση ΦΜΥ με περίοδο παρακράτησης 01/10/2020 – 31/10/2020 εντός της προβλεπόμενης από το νόμο προθεσμίας».
Πραγματικά, τολμώ να πω, άλλη μία απαράδεκτη απόφαση της Δ.Ε.Δ. Δηλαδή, ο πατέρας τρέχει για την σοβαρότατη ασθένεια του υιού του —μπορούμε να φανταστούμε την ψυχολογία και το άγχος αυτού του ανθρώπου— και η Δ.Ε.Δ. τί μας λέει; Αναγνωρίζω το λόγο ανωτέρας βίας, αλλά βρε αδερφέ, μπορούσες και πριν την ασθένεια του παιδιού σου να υποβάλεις τη δήλωση (λες και ήξερε ο πατέρας τι θα γίνει κι έπρεπε να σπεύσει ως μάντης Κάλχας να υποβάλει τη δήλωση νωρίτερα), αλλά και μετά την ασθένεια και ότι το Ν.Π. έπρεπε να ορίσει άλλον λογιστή να υποβάλει τη δήλωση. Άρα, για ποια αναγνώριση του λόγου ανωτέρας βίας μιλά η Δ.Ε.Δ., αφού επί της ουσίας δεν την αναγνωρίζει; Ειλικρινά, δεν μπορώ να μπω στο μυαλό των ανθρώπων της Δ.Ο.Υ. ούτε της Δ.Ε.Δ. που υπέγραψαν μια τέτοια απόφαση. Φρονώ πως και σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει να παρέμβει άμεσα ο κύριος Διοικητής της Α.Α.Δ.Ε. ώστε να διορθώσει τούτη την αδικία (όπως πολύ σωστά έπραξε και σε μία άλλη πρόσφατη περίπτωση, δείτε στο προηγούμενο σχόλιο της Δευτέρας «Το σχόλιο της Δευτέρας – Άλλο ένα καλοκαίρι».