Στάσεις που οφείλουν στον εαυτό τους και στην εμπειρία του ταξιδιού να εσωκλείουν όλη την τοπική εξέχουσα γεύση σε κάθε τους μπουκιά. Έτσι είναι που ο τόπος και γεύση σερβίρονται κυριολεκτικά στο πιάτο, στο χωνάκι ή έστω στο χάρτινο δίσκο συνοδευμένο από την χαρακτηριστική μικρή και ελαφρώς άκαμπτη χαρτοπετσέτα.
Σα βρεθούμε λοιπόν στη Ρώμη δεν παραλείπουμε να βρούμε το δρόμο και την όρεξη για να δοκιμάσουμε τις αλμυρές και γλυκές εκδοχές εδεσμάτων της αυθεντικής, βασισμένης σε παραδοσιακές, με όσο το δυνατό λιγότερα υλικά συνταγές, που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά και μετατρέπουν το γεύμα μας σε δυνατή ανάμνηση από την πρώτη κιόλας μπουκιά.
Cacio e Pepe
Ξεκινάμε φυσικά με τα ζυμαρικά και ένα από τα χαρακτηριστικά πιάτα της Ρώμης. Μια απίστευτα απλή αλλά πανίσχυρη γεύση. Η συνταγή αυτή αποτελείται μόνο από τρία υλικά: ζυμαρικά (συνήθως tonnarelli), cacio, ένα είδος πρόβειας παρμεζάνας που παράγεται στην ευρύτερη περιοχή, φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και λίγο νερό από την βράση.
Το μυστικό όμως κρύβεται στην τέχνη του μαγειρέματος, όπου το άμυλο από τα ζυμαρικά αναμειγνύεται με το τυρί και το πιπέρι δημιουργώντας μια βελούδινη, κρεμώδη σάλτσα. Η ιστορία του πιάτου χάνεται στους βοσκούς της περιοχής, οι οποίοι το παρασκεύαζαν εύκολα με τα λιγοστά υλικά που είχαν στη διάθεσή τους.
Carbonara
Το πιο διάσημο πιάτο της Ρώμης, μια γνήσια carbonara με αυγό, Pecorino Romano, guanciale (χοιρινό μάγουλο) και μαύρο πιπέρι. Πέρα από τη απουσία φυσικά της κρέμας γάλακτος, μην περιμένετε να βρείτε εδώ ούτε μανιτάρια, ούτε κρεμμύδι, καθώς αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την αυθεντική συνταγή.
Η προέλευσή της αμφισβητείται, με μια θεωρία να λέει πως δημιουργήθηκε από τους καρβουνιάρηδες (carbonari) της περιοχής, ενώ μια άλλη, υποστηρίζει πως δημιουργήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι Αμερικανοί στρατιώτες έφεραν στη Ρώμη αυγά και μπέικον.
Amatriciana
Και φτάνουμε και σε μια σάλτσα με πλούσια γεύση που αποτελείται από guanciale, ντομάτα, λευκό κρασί, πιπέρι και Pecorino Romano. Το όνομά της προέρχεται από την πόλη Amatrice, βόρεια της Ρώμης και η αυθεντική συνταγή είναι χωρίς κρεμμύδι, αν και υπάρχουν και γευστικές παραλλαγές με την προσθήκη του.
Supplì
Συνεχίζουμε με αυτές τις μικρές, τηγανητές κροκέτες ρυζιού με γέμιση μοτσαρέλας και σάλτσας ντομάτας. Μια τέλεια επιλογή για ένα γρήγορο σνακ καθώς έχουμε κουραστεί από το περπάτημα. Ουσιαστικά μοιάζουν με τα arancini και μπορούμε να τα βρούμε πανεύκολα σε πολλά σημεία της πόλης. Πωλούνται με το κομμάτι και παραδοσιακά, η συνταγή τους περιέχει κομμάτια μαγειρεμένου μοσχαριού ή κοτόπουλου στο κέντρο τους ενώ συχνά σερβίρονται με λίγη επιπλέον σάλτσα ντομάτας.
Carciofi alla Giudìa
Αγκινάρες μαγειρεμένες με ιδιαίτερο τρόπο αφού τηγανίζονται σε ελαιόλαδο μέχρι να γίνουν χρυσαφένιες και σερβίρονται θυμίζοντας έναν τραγανό «ήλιο». Είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα και νόστιμα πιάτα της πόλης η προέλευση του οποίου βρίσκεται στην Εβραϊκή Γειτονιά της Ρώμης ενώ οι αγκινάρες στην πόλη σερβίρονται και σε άλλες εκδοχές σε μικρά πιατάκια, αρωματισμένες με μυρωδικά και σκόρδο ή μαγειρεμένες στον ατμό.
Saltimbocca alla Romana
Εδώ μιλάμε για άλλη μια τυπική γευστική εκδοχή της Ρώμης και συγκεκριμένα για μοσχαρίσια φιλετάκια με προσούτο και φασκόμηλο, μαγειρεμένα σε κρασί με τα λόγια μας κάπου εδώ να περισσεύουν.
Focaccia porchetta
Είναι γεγονός ότι στα περισσότερα μέρη της Ιταλίας μπορούμε να βρούμε γευστικές παραλλαγές της focaccia, στη Ρώμη όμως το αφράτο και παράλληλα τραγανό σάντουιτς με porchetta είναι ιδιαίτερο, αφού το τρυφερό χοιρινό ψήνεται αρχικά για ώρες, αρωματίζεται με διάφορα μυρωδικά, αλάτι και πιπέρι για να μας χορτάσει με άκρως απολαυστικό τρόπο.
Maritozzi
Είναι αυτό το μαλακό, αφράτο γλυκό ψωμάκι, κομμένο στη μέση και γεμιστό με πλούσια κρέμα και συχνά με λίγη άχνη ζάχαρη πάνω-πάνω που το έχουμε δει να πρωταγωνιστεί στις σκηνές πολλών ταινιών που έχουν γυριστεί στη Ρώμη. Ιδανικό για πρωινό μαζί με έναν espresso ή macchiato χωρίς ζάχαρη συνοδεία του μοιράσματος της ιστορίας του γλυκίσματος που λέει πως οι άντρες το έδιναν στις αρραβωνιαστικιές τους (αφού maritozzo σημαίνει « σύζυγος» λίγο πιο χαιδευτικά) την πρώτη Παρασκευή της Σαρακοστής.
Καθώς περπατάμε λοιπόν στη Ρώμη, θυμόμαστε να αναζητήσουμε μικρά μαγαζιά και φούρνους, να ρωτήσουμε τους ντόπιους και να αφήσουμε την πόλη να μας ξεναγήσει στις γεύσεις της. Στην ουσία, να γιορτάσουμε τη κουζίνα της Ρώμης καθώς δοκιμάζουμε και μαθαίνουμε την γευστική της ιστορία που αναβιώνει ολημερίς στους δρόμους και την καθημερινότητα της.