μέχρι το κωμικό φαινόμενο Νταιάνα Μόργκαν (Φιλομένα Κανκ για εκείνους που έτσι θα κάνουν τη σύνδεση συνοδεία μειδιάματος) έως τον The Boy που έχει ταξιδέψει μουσικά αλλά δεν ταξίδεψε ποτέ στην Αυστραλία, έως τώρα, τον Γιάννη Οικονομίδη με το τραγούδι που περίμενε και τελικά πήρε από τον Λεξ και τον Γιάννη Αγγελάκα που έφτιαξε έναν μικρό πρίγκιπα που δεν μιλάει πια για τα παιδιά αλλά για ανήσυχους ενήλικες, το νέο πρόγραμμα της Στέγης μας προ(σ)καλεί να περάσουμε και φέτος πολλές ώρες μαζί της.
Η Στέγη για την φετινή σεζόν διαμόρφωσε ένα ετερόκλητο, ακομπλεξάριστο, μη καλογυαλισμένο και πιο αυθόρμητο περιβάλλον, ένα περιβάλλον που προσομοιάζει εκείνο της οικογένειας που είναι και η θεματική που μετά από κάθε επιμέρους περιπέτεια, παράσταση ή δράση… θα αγκαλιάζει τον φετινό της προγραμματισμό.
50 χρόνια Ίδρυμα Ωνάση. 15 χρόνια Στέγη
Μισός αιώνας προσφοράς στην υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό του Ιδρύματος Ωνάση και δεκαπέντε χρόνια αφοσίωσης στην τέχνη και τους ανθρώπους της α-υπό την Στέγη του Ιδρύματος. Οι αριθμοί, επετειακοί προϊδεάζουν για σημαντικές διοργανώσεις και πρωτοβουλίες.
Και κάπως έτσι, φέτος εγκαινιάζονται από το πρώτο μεταμοσχευτικό νοσοκομείο στην Ελλάδα και τα Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία έως τον νέο χώρο προβών, καινοτομίας και περιοδικών δράσεων Onassis Ready στην περιοχή του Ρέντη και σε ένα πρώην εργοστάσιο εμφιάλωσης, η ψηφιοποίηση της Ωνασείου Βιβλιοθήκης και του αρχείου Στάβερη, αλλά και την απόκτηση του μουσικού αρχείου, της σπουδαίας συλλογής δίσκων του Γιάννη Πετρίδη που καταχειροκροτήθηκε στην πρόσφατη Συνέντευξη Τύπου για την προσφορά του.
Σε αυτήν τη συμβολική χρονική στιγμή, βάζει στο επίκεντρο, την δίνη της οικογένειας, είτε είναι εκείνη από την οποία προερχόμαστε, εκείνη που επιλέγουμε, όπως οι φίλοι και εκείνη που φτιάχνουμε στην προσωπική, στην επαγγελματική μας ζωή ή απλά στη γειτονιά μας. Εύθραυστη, αντιφατική, τρυφερή, συχνά τραυματική, μα πάντα καθοριστική , η οικογένεια μας καλεί να επανεξετάσουμε μέσα από τον πολιτισμό και τις εκφάνσεις του την έννοια της στο σήμερα.
Και όπως γλαφυρά το περιέγραψε η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτη Παναγιωτάκου: «Τις οικογένειες τις αγαπάμε, δεν τις αντέχουμε, μας αγαπάνε, τις απορρίπτουμε, τις αγαπάμε, μας απορρίπτουν. Μας πληγώνουν, τις βρίζουμε, τις λέμε σόι, βλέπουμε τις παλιές φωτογραφίες και δακρύζουμε, κάποιοι παιδευόμαστε να φτιάξουμε καινούριες που θα τις λέμε “δικό μας δημιούργημα”, άλλοι όχι.
Αγκαλιαζόμαστε, τσακωνόμαστε για το πατρικό, μαζευόμαστε στις γιορτές και μετά αναθεματίζουμε την ώρα και τη στιγμή, νοσταλγούμε τα τραπεζώματα που πέτυχαν γιατί γελάσαμε, διαλυόμαστε για το τίποτα, τα βρίσκουμε στο πρόβλημα, και ξανά από την αρχή. Αλλά υπάρχουν και οι άλλες. Είναι οι φίλοι και τους έχουμε “σαν οικογένεια”, “καλύτερα από οικογένεια”. Είναι οι σύντροφοι ζωής. Εκείνοι που διαλέξαμε και μας διάλεξαν. Κάποιο μυστικό συστατικό μάς συνδέει με εκείνους που ονομάζουμε και νιώθουμε οικογένεια. Δεν έχει όνομα. Είναι στ’ αλήθεια μυστικό»
Μια γρήγορη ματιά στο νέο πρόγραμμα
Το πρόγραμμα της σεζόν περιλαμβάνει παραγωγές θεάτρου, χορού και μουσικής, συζητήσεις, ταινίες, εκθέσεις και φεστιβάλ στη φυσική σκηνή και στον ψηφιακό κόσμο, αλλά και πολλές πρωτοβουλίες εκτός Στέγης.
Η έναρξη της θεατρικής σεζόν γίνεται στην Κεντρική Σκηνή με Το Παρελθόν (Le Passé) από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Odéon Théâtre de l’Europe στο Παρίσι, Julien Gosselin (16 – 19 Οκτωβρίου 2025), μια παράσταση βασισμένη σε κείμενα του Ρώσου συγγραφέα Λεονίντ Αντρέγεφ και ένα θεατρικό έργο, στο οποίο συντελούνται διάφορες ακρότητες στο όνομα του έρωτα, της αγάπης, της οικογένειας, ένα μεταμοντέρνο ρέκβιεμ για τον 20ό αιώνα, τον έρωτα και τον ουμανισμό.
Ακολουθεί ο Οιδίποδας του Robert Icke με ελληνικό θίασο (20 Νοεμβρίου – 28 Δεκεμβρίου 2025) στην Κεντρική Σκηνή, όπου το πιο διάσημο οικογενειακό δράμα όλων των εποχών γίνεται ένα σαρδόνιο θρίλερ με αμείωτη ένταση και σκηνές που ακροβατούν ανάμεσα στο πολιτικό θρίλερ και την τραγωδία, σε μια συνάθροιση χωρίς έξοδο κινδύνου.
Στο Μπλουζ του Μικρού Πρίγκιπα (12 Μαρτίου – 26 Απριλίου 2026) ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Γιώργος Γούσης στήνουν στην Κεντρική Σκηνή ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα από λόγια, μουσικές και τραγούδια που διαπερνούν τη ψυχή και το σώμα, τους επί γης πολέμους και τα διαπλανητικά ταξίδια, τον Πιλότο και τον Μικρό Πρίγκιπα. Η σκηνή γίνεται σύμπαν, φτιαγμένο από λόγια και σκέψεις που εκπέμπουν φως στις οικογένειες που επιλέγουμε.
Η φετινή ξένη παραγωγή που εντάσσεται στο φεστιβάλ ανήκει στην Marlene Monteiro Freitas με το NÔT (6 – 8 Φεβρουαρίου 2026), μια υπνωτιστική χορογραφική αφήγηση, γεμάτη θραύσματα από ονειροφαντασίες και εφιάλτες. Σαν μια ανάμνηση από τις Χίλιες και μία νύχτες και την πράξη επιβίωσης της Σεχραζάντ, που έλεγε κάθε βράδυ ημιτελείς ιστορίες στον γυναικοκτόνο βασιλιά και σύζυγό της για να γλιτώσει τη θανάτωσή της.
Ενώ η Στέγη εγκαινιάζει τον νέο της βιομηχανικό χώρο, Onassis Ready, με την έκθεση you are invited του Juergen Teller (18 Οκτωβρίου – 28 Δεκεμβρίου 2025). Ένα ωμό και τρυφερό οικογενειακό πορτρέτο, μέσα από φωτογραφίες που αποτυπώνουν πρόσωπα αγαπημένα, σώματα καθημερινά και ευάλωτα, στιγμές οικειότητας, φθοράς και αναγνώρισης. Κάθε φωτογραφία του μοιάζει με μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια νέα οικογένεια, όχι απαραίτητα από συγγένειες, αλλά από βλέμματα και κοινές αλήθειες.
Στο Onassis Ready θα συνατήσουμε και πάλι την Tilda Swinton. Στο Ongoing, μια διεθνή συμπαραγωγή της Στέγης με το EyeMuseum (2 Μαΐου – 14 Ιουνίου 2026), η Τίλντα συναντά τους συγγενείς που επέλεξε και στήνει μαζί τους μια ρετροσπεκτίβα στο έργο και τη ζωή της: Pedro Almodóvar, Luca Guadagnino, Joanna Hogg, Derek Jarman, Jim Jarmusch, Olivier Saillard, Tim Walker και Apichatpong Weerasethakul.
Στο -1 της Στέγης (7 Μαρτίου – 17 Μαΐου 2026) ο Γιώργος Λάνθιμος παρουσιάζει τη φωτογραφική του έκθεση, The Photographs. Τέσσερα φωτογραφικά σύνολα της τελευταίας πενταετίας, τρία εκ των οποίων γεννήθηκαν στο περιθώριο των γυρισμάτων των πρόσφατων ταινιών του. Το τέταρτο, που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, παρουσιάζεται για πρώτη φορά παγκοσμίως, αποτυπώνοντας το βλέμμα του σε Αθήνα και Αιγαίο, με μια στοχαστική ματιά στην έννοια της οικειότητας και των οικογενειακών δεσμών.
Στις 7 Ιανουαρίου 2026 η Diane Μorgan, γνωστή και ως Philomena Cunk έρχεται να μιλήσει στην Κεντρική Σκηνή. Μπορεί η Philomena Cunk να αλλάξει τον τρόπο που γυρίζεται ένα ντοκιμαντέρ σήμερα; Η απάντηση οδηγεί στην Diane Morgan, που έχει τελειοποιήσει τον ρόλο της παρουσιάστριας, ψευδοντοκιμαντέρ μέσα από το κωμικό alter ego της. Η Cunk είναι εκκεντρική, κακώς πληροφορημένη και σχεδόν πάντα λάθος. Τον χειμώνα του 2026 φέρνει τις εντελώς παράλογες ερωτήσεις της στη Στέγη.
O The Boy έρχεται τον Ιούνιο στη Στέγη (5 & 6 Ιουνίου 2026) με ένα αλλόκοτο takeover. «Δεν ταξίδεψα ποτέ στην Αυστραλία» λέει – προτού ξεδιπλώσει σε κάθε γωνιά της Στέγης τη δική του Αυστραλία, που κάπως έτσι παίρνει τη μορφή συναυλίας, παράστασης, κινηματογραφικού αφιερώματος, βίντεο εγκατάστασης, ψυχεδελικού ταξιδιού σε όλες τις σκηνές, τους διαδρόμους και τα φουαγιέ, μαζί με τους φίλους και συνεργάτες του.
Στη Στέγη θα προβληθούν επίσης οι πανελλήνιες πρεμιέρες ταινιών: The Harvest της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (23 Σεπτεμβρίου 2025) και The Secret Agent του Kleber Mendonça Filho, στο πλαίσιο του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας (2 Οκτωβρίου 2025).
Και σε συμπαραγωγή του Onassis Culture, θα παιχτούν στη Στέγη σε πανελλήνια πρεμιέρα οι ταινίες των: Sacrifice του Romain Gavras (30 Οκτωβρίου 2025), Σπασμένη Φλέβα του Γιάννη Οικονομίδη (24 Νοεμβρίου 2025), How to Shoot a Ghost του Charlie Kaufman (10 Δεκεμβρίου 2025) και Gorgoná της Εύης Καλογηροπούλου.
Ενώ τον Ιανουάριο του 2026 θα κάνει αθηναϊκή πρεμιέρα στη Στέγη η παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση, Η Καρδιά του Ταύρου της Εύας Στεφανή, που παρατηρεί από απόσταση αναπνοής τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τους συνεργάτες του κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και της περιοδείας του Εγκάρσιου Προσανατολισμού.
Δείτε το ολοκληρωμένο πρόγραμμα της Στέγης εδώ