.jpg)
( Από ανάρτηση της κόρης του Μάνου Λοΐζου, Μυρσίνης)
…………….. Εδώ λοιπόν στην μοναξιά του Επαρχιώτη φοιτητή, εδώ λοιπόν με τον Νιόνιο και τραγούδια του, που μας «έσωσαν». Εδώ λοιπόν με τον Νιόνιο, που «άλλαξε» (όπως «άλλαξαν» και οι περισσότεροι από εμάς ), αλλά εμείς πρωτίστως τα Τραγούδια του αγαπήσαμε και αυτά αναλλοίωτα παραμένουν στην Μνήμη μας….
«Τόσος κόσμος πλάι του πέρασε και τον προσπέρασε τι να ζητάει επαρχιώτης στην Ομόνοια μες το ψιλόβροχο αρχές του Μάη …
Καλωσόρισες πουλί μου μοναξιά ελληνική μου
απ’ αγάπη φεύγεις έρχεσαι πηγαινοέρχεσαι σαν την πνοή μου
κι απ’ την έρημη την απόσταση παίρνει υπόσταση κάθε γιορτή μου
απ’ τους δυο μας ποταμούς θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς»
(Τσάμικο)
«Λευκό μου σεντονάκι / λάμπα μου τρελή Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει/Βάλε στη σκιά σου/τούτο το παιδί Που δεν έχει απόψε/ πού να πάει πού να πάει ….»
(Ο καραγκιόζης)
Εδώ λοιπόν με τον Νιόνιο, στην «καψούρα» του αστερισμού των Ερωτευμένων….
«Συννεφούλα, συννεφούλα να γυρίσεις σου ζητώ
και τριγύρνα μ’ όσους θέλεις κάθε βράδυ.
Δεν αντέχω άλλο να `μαι μοναχός/μ’ αγαπάς τη μια κι ας με ξεχνάς την άλλη…..»
(Συννεφούλα)
«Έλσα σε φοβάμαι για όσα μ’ αναγκάζεις/γι’ αυτό το αίμα γι’ αυτές εδώ τις φράσεις
είναι μια παγίδα και μια υποταγή /είν’ η αγάπη μου η τρελή…..»
(Έλσα σε φοβάμαι)
«Σου μιλώ και κοκκινίζεις τι να φανταστώ;/Όσο θάβεις το σποράκι, τόσο βγάνει ανθό …..»
(Σου μιλώ και κοκκινίζεις)
«Μία η άνοιξη ένα το σύννεφο χρυσή βροχή βροχή που χόρευε σε κάμπο ώριμο ως το πρωί σαν στάχυα έλυσες πάνω στους ώμους μου χρυσά μαλλιά σαν στάχυ χόρεψες σαν στάχυα αμέτρητα ήταν τα φιλιά ….»
(Μη μιλάς άλλο γι΄ αγάπη)
«Μια θάλασσα μικρή,/μια θάλασσα μικρή /είναι το καλοκαίρι μου,
ο έρωτάς μου, ο πόνος μου….
Μια θάλασσα μικρή / στα δυο σου μάτια φέγγει /κάθε πρωί ….»
(Μια θάλασσα μικρή )
Εδώ λοιπόν με τον Νιόνιο, στην «Χημείο της γόνιμης απελπισίας»….
«Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά /γερμένος πάνω σ’ ένα δεκανίκι δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά /και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει…»
(Άγγελος εξάγγελος)
«Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά /στην αγορά, στο Λαύριο Είμαι μεγάλος, με τιράντες και γυαλιά /κι όλο φοβάμαι το αύριο …..»
(Τι έπαιξα στο Λαύριο)
«Αν τον ρωτήσετε που βρήκε δεκανίκι/πώς λογαριάζει να βρει την άκρη δηλαδή
θα αποκριθεί: Γεννήθηκα στη Σαλονίκη/και ξέρω απ’ έξω την διαδρομή. ….»
(Γεννήθηκα στη Σαλονίκη)
«Οι μειοψηφίες /τάγματα ξυπόλητα σκαρφαλώνουν μέσα /σε σκοτάδια απόλυτα …..»
(Το χειμώνα ετούτο)
«Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει οι δρόμοι θα `ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή …..»
( Δημοσθένους λέξις)
«Να απολυθώ, να φύγω /τι θ’ αντικρίσω, τι θα βγει
τούτο το καψόνι μοιάζει /να είν’ ολόκληρη η ζωή
Όλα τα υπάρχοντά μου /έχουν καεί σιγά σιγά
όμως μέσα δεν αλλάζει /και σιγοβράζει μια φωτιά …..»
(Λαϊκός τραγουδιστής)
«Κανένα πλάσμα του Θεού δε ζει σε τέτοιο βάθος, όπου σ’ αγάπησα πολύ κι απόμεινα μονάχος, μαύρη Θάλασσα κλειστή και ψυχή μου χαρισμένη σ’ όποιον πιο πολύ σε θέλει…. Φταίνε τα τραγούδια του, φταίει κι ο λυράρης, μα φταίει κι ο ίδιος του ο λαός γιατί είναι μαραζιάρης,……»
(Μαύρη Θάλασσα )
Εδώ λοιπόν με τον Νιόνιο, στα «Απέραντα ταξίδια των Εικόνων και των Ιδεών»….
«Ποιος στ’ αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω/με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό οι προβολείς με στραβώνουν και πάω /και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ ….»
(Ωδή στο Γεώργιο Καραϊσκάκη)
«Πηγαίνω βόλτα στο σταθμό κι αλλάζω θεωρίες καιρός να διώξω απ’ το μυαλό τις πίσω μου σελίδες. Χέι, ας ταξιδέψουν μοναχές μες στις ξένες,/μες στις ξένες τις καρδιές…»
(Οι πίσω μου σελίδες)
«Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που `χει κάτι απ’ τις φωτιές. Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές και συ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου, κι ήσουν φως μου, κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή…..»
(Στη Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ)
«Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια /και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια /κι όμως εσύ δε μας ακούς….
Σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε (αν αγαπούνε) /τρώνε βρωμικο ψωμί (τρώνε βρωμικο ψωμί)(του λόγου σου οι πιστοί)
κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε (κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή)
υπόγεια διαδρομή»
(Ζεϊμπέκικο ( Μ’ αεροπλάνα και βαπόρια ))
Και σαν υστερόγραφο
«Όπου κοιτάζω να κοιτάζεις /όλη η Ελλάδα ατέλειωτη παράγκα
παράγκα, παράγκα, παράγκα του χειμώνα κι εσύ μιλάς σαν πτώμα …»
(Παράγκα)
«Σβήνουν τα βήματα στη σκάλα /κανείς θα πλανηθούμε μοναχοί θάλασσες πόλεις έρημοι σταθμοί./ Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή /τι να καταλάβουμε οι φτωχοί….»
(Είδα την Άννα κάποτε)
Μπάλλος – Official Audio Release
https://www.youtube.com/watch?v=EVo8Sov2ToI&list=RDEVo8Sov2ToI&start_radio=1
Αναμεμειγμένα παραδοσιακά μοτίβα, ψαλμοί, ροκ κιθάρες, χορωδίες και λαϊκές μελωδίες….