Οι μικρές επιχειρήσεις που δημιουργούν χειροποίητα ενδύματα και αντικείμενα πληθαίνουν. Ψάχνουν εκείνη την γραμμή που σαν άλλη ανθεκτική κλωστή θα τους κάνει να ισορροπήσουν ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, την κληρονομιά, την παράδοση και τη σημερινή δημιουργία και καινοτομία.
Ακροβατούν ανάμεσα στις απαιτήσεις της αγοράς και τα βαθύτερα θέλω της ανθρώπινης ύπαρξης. Χρόνοι πιο ανθρώπινοι, επαναφορά της αίσθησης της αφής σε μια εποχή εικόνων, επιμονή και υπομονή σε λεπτομέρειες που μια συνηθισμένη εμπορική προσέγγιση θα παρέλειπε, πολύτιμες ατέλειες που δίνουν ταυτότητα σε χειροποίητες δημιουργίες και μια ηρεμία που μόνο η προσήλωση σε μια τέτοια διαδικασία μπορεί να προσφέρει.
Και σε αυτό το πλαίσιο η σειρά Υφαντογραφήματα που φέρνει τη σύγχρονη τέχνη στη βιτρίνα του Σ.Ε.Ν ( Κολοκοτρώνη 3Α ), επαναπροσεγγίζει με τη νέα χρονιά, την ιδέα της γυναικείας χειροτεχνίας και της τεχνίτρας (craftswoman) μέσα από την παρουσίαση του εικαστικού έργου της Κατερίνα Νάκου, #Σύμμειξις.
#Σύμμειξις
Η Κατερίνα Νάκου ανασυνθέτει και συνενώνει τις υφαντουργικές τέχνες με εκκίνηση τα παραδοσιακά στοιχεία της τέχνης Passementerie και των υφαντών υφασμάτων. Η ίδια κατά την έρευνά της στο αρχείο του ΣΕΝ συνάντησε αμέτρητα σχέδια και συνθέσεις που προορίζονταν για τραβέρσες, κάτι που υποδηλώνει την πολιτισμική τους σημασία.
Στο έργο της η τραβέρσα ταξιδεύει στη ως τη σύγχρονη εποχή και τη συναντά πάνω στο ίδιο ύφασμα. Πρόκειται ουσιαστικά για τη συνάντηση της παραδοσιακής κεντητικής και της ψηφιακής τεχνολογίας που εμπνέεται από από την έρευνα σε ιστορικά αρχεία υφασμάτων του περασμένου αιώνα αναβιώνοντας την υπό εξαφάνιση κλωστοϋφαντουργική τέχνη της πασμαντερί.
Τα λεγόμενα και ως passements είναι διακοσμητικά είδη, όπως υφαντές τρέσες και χειροποίητα κορδόνια, που στολίζουν παραδοσιακά τα άκρα, τα τελειώματα των ρούχων και άλλων αντικειμένων και είναι μια από τις σπανιότερες πλέον κλωστοϋφαντουργικές τέχνες, η οποία εξασκείται πολύ λιγότερο από άλλες τεχνικές όπως η ύφανση, το πλέξιμο ή το κέντημα. γλυπτικούς σχηματισμούς και να συναντήσουν την σύγχρονη τραβέρσα.
Ενώ το έργο της Νάκου είναι μία σπουδή υφαντικής πάνω σε λευκό νήμα διαφορετικών αποχρώσεων, υλικότητας και υφής.
Η τραβέρσα της φέρει μοτίβα υφασμένα σε ζακάρ ψηφιακό αργαλειό, μια τεχνολογία που ενσωματώνει την παράδοση της υφαντικής στο σήμερα επανερμηνεύοντας μέρος της σύνθεσης «Το Δέντρο της Ζωής». Ένα μοτίβο φτιαγμένο για παραδοσιακή τραβέρσα από το αρχείο του Σ.Ε.Ν., όπου και η ίδια η θεματική της σύνθεσης του, συμβολίζει τη σύνδεση και την εξέλιξη.
Οι ίδιες οι υφαντικές δομές είναι μια κληρονομιά, παρότι σήμερα μπορούν και υλοποιούνται και με ψηφιακά εργαλεία. Με την τοποθέτησή τους ωστόσο σε νέα πλαίσια, ενώνουν, δημιουργώντας νέους κόσμους που αποκτούν βάθος αναβιώνοντας τους περασμένους.
To έργο στη βιτρίνα του ΣΕΝ υπογραμμίζει στην ουσία το γεγονός ότι η παραδοσιακή τεχνική όπως είναι και η υφαντική μπορεί να ενσωματωθεί σε μια γλώσσα σημερινή, να απλώσει τα κλαδιά της ως το σύγχρονο ντηζάϊν, με την καλλιτεχνική ελευθερία να «παραβιάζει» επιλεκτικά τους παραδοσιακούς κανόνες της στερεοτυπικής αναπαραγωγής μοτίβων και χρηστικών αντικειμένων.
Κατερίνα Νάκου, «Σύμμειξις», 2025
Επιμέλεια Έφη Φαλίδα
Πράξη Γ’
Διάρκεια: Ιανουάριος – Μάρτιος 2025