Είναι οι άσπρες- κόκκινες και ενίοτε ποικιλοτρόπως “χρυσές” κλωστές του λεγόμενου Μάρτη ή της Μαρτιάς που αγκαλιάζοντας τον καρπό μας, μας τραβούν από το χέρι να ξεμ-πλέξουμε τις δικές μας νοερές συνδέσεις. Σαν άλλη άκρη του μίτου της Αριάδνης γίνονται χειροπιαστές, κάθε χρόνο, κάπου εκεί, λίγο πριν το τέλος του Φλεβάρη και την αρχή του Μάρτη.
Όμοια με εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα που ανακαλύπτουμε και κρατάμε στα χέρια μας ένα μικρό αριστούργημα, από εκείνα που ανήκουν στο φάσμα της μόδας, μιας έννοιας που συχνά αιωρείται σαν άλλο μεταξωτό μαντήλι κάπου ανάμεσα στα νεφελώδη όρια της τέχνης, της παράδοσης και της διαχρονικότητας.
Ενώ οι πλεξούδες που θυμίζουν τα μαλλιά των Κυκλαδιτισσών του παρελθόντος και το σχήμα των παραδοσιακών γλυκών εκτείνονται στο σήμερα, πλέκοντας το με τις αόρατες κλωστές του ελληνικού πολιτισμού και τις επιρροές του από τον κόσμο που με τον καιρό φώλιασαν στον τ(ρ)όπο μας.
Mαρτάκι Amor Amor
Αφήνουν την διαχρονία σαν άλλη πολύτιμη καρφίτσα-οικογενειακό κειμήλιο να διαπεράσει το εφήμερο καθώς αγκιστρώνεται προσεκτικά σε ένα μάλλινο pullover που πωλήθηκε από ένα μικρό γαλλικό brand στο Παρίσι αλλά πλέχτηκε με βελόνες στα έμπειρα χέρια των γιαγιάδων στο πανέμορφο χωριό Πύργος της Τήνου.
Η βιομηχανία της μόδας και η ελληνική “πλοκή” της
Άλλωστε και η βιομηχανία της μόδας εδράζεται εν πολλοίς σε αυτό το ευφυές πλέξιμο των κλωστών, των υλικών και των εναλλαγών των εποχών. Με τρόπο χειροποίητο, με μεράκι και με μια αδιαφιλονίκητη ακάματη επιμονή στην λεπτομέρεια στις ύψιστες εκφάνσεις της, οι βαθύτερες συνδέσεις της παγκόσμιας μόδας με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα και καρδιά, γίνονται συχνά προφανείς στην επιφάνεια, την προφάνεια ακριβώς αυτών των κλωστών.
Δείτε περισσότερα μαρτάκια εδώ.
Στα περίτεχνα κρητικά γιλέκα που θυμίζουν κιλίμια με έντονα χρώματα. Στο πανέμορφο μεταξωτό φόρεμα που φτιάχτηκε από το δυσεύρετο υλικό που έπεσε σαν μάνα εξ ουρανού, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον θόλο ενός πορτοκαλί αλεξίπτωτου, κάπου στην ηπειρωτική ελληνική γη. Και που σήμερα ξετυλίγει την ιστορία του πίσω από την πόρτα της ντουλάπας που ανοίγει για τον επισκέπτη στο Μουσείο Νεώτερου Ελληνικού Πολιτισμού στην Πλάκα.
Αλλά και στα αφαιρετικά σχέδια στις μακριές παραδοσιακές κυκλαδίτικες φούστες που μας θυμίζουν τα χελιδόνια που θα πάρουν τις κλωστές από τα βραχιολάκια στο τέλος του Μάρτη που θα κρέμονται στις φυλλωσιές των πιο ψηλών δέντρων, για να φτιάξουν τις φωλιές τους.
Μια πηγαία συνέχεια, μια βιωσιμότητα πολύπλευρη που ξεπερνά τον σύγχρονο χρωματισμό της έννοιας της λέξης, αγγίζοντας ακόμα και τις πιο λεπτές κλωστές.
Mαρτάκι Cuoro
Η σκυτάλη της μόδας, των εποχών, των παραδόσεων δεμένη με αυτές τις αόρατες, μα αγέρωχες κλωστές δεν μπορεί παρά να μας συνδέει εξακολουθητικά με το ανακουφιστικό φως κάθε άνοιξης που ξετυλίγει την βαθύτερη, θερμή μας σύνδεση με τις διαρκώς μεταβαλλόμενες έννοιες καθώς πλέκονται, με ομορφιά, στο σήμερα.