Υεμένη: Αυτή η χώρα των περίπου 35 εκατομμυρίων, μια από τις πιο φτωχές στην Αραβική Χερσόνησο, έχει εμπλακεί σε σύγκρουση από τα τέλη του 2014 ως αποτέλεσμα της διαμάχης για την εξουσία μεταξύ της κυβέρνησης που υποστηρίζεται από τη Σαουδική Αραβία και του κινήματος των ανταρτών Χούθι. Ο πόλεμος έχει στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 150.000 ανθρώπους, έχει διαλύσει την οικονομία και έχει καταστρέψει κρίσιμες υποδομές. Ως αποτέλεσμα, σήμερα, σε αυτή την πλούσια σε πετρέλαιο γη, πάνω από το 80% του πληθυσμού ζει σε συνθήκες φτώχειας.
Μαδαγασκάρη: Από την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το 1960, η Μαδαγασκάρη έχει βιώσει περιόδους πολιτικής αστάθειας, βίαιων πραξικοπημάτων και αμφισβητούμενων εκλογών. Εκλεγμένος το 2019, ο πρόεδρος Άντρι Ρατζοελίνα ανέλαβε την εξουσία υποσχόμενος να αντιμετωπίσει τη διαφθορά, να μειώσει τη φτώχεια και να αναπτύξει την οικονομία. Ως επί το πλείστον, αποδείχθηκαν ακριβώς αυτό: υποσχέσεις. Η Μαδαγασκάρη εξακολουθεί να έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας στον κόσμο, περίπου 75%, η ανάπτυξη είναι υποτονική και ο πληθωρισμός ανέρχεται σε σχεδόν 8%. Παρόλα αυτά, ο Ρατζοελίνα επανεξελέγη τον Δεκέμβριο του 2023.
Λιβερία: Η παλαιότερη δημοκρατία της Αφρικής κατατάσσεται μεταξύ των φτωχότερων χωρών στον κόσμο εδώ και πολλά χρόνια. Οι προσδοκίες ήταν υψηλές όταν ο πρώην αστέρας του ποδοσφαίρου Ζορζ Γουεά ανέλαβε πρόεδρος το 2018. Τα χρόνια της θητείας του αμαυρώθηκαν από υψηλό πληθωρισμό, ανεργία και αρνητική οικονομική ανάπτυξη, μέχρι που το 2023 ηττήθηκε από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης και πρώην αντιπρόεδρο Τζόζεφ Μποακάι σε νέο γύρο εκλογών. Ο Μποακάι μπορεί να τα έχει πιο εύκολα από τον Γουεά: μετά τη συρρίκνωση το 2020 και το 2021, η ανάπτυξη επανεκκίνησε το 2022. Τώρα προβλέπεται να φτάσει περίπου το 5,3% το 2024 και να παραμείνει πάνω από το 6% τα επόμενα χρόνια.
Μαλάουι: Ένα από τα μικρότερα έθνη της Αφρικής, η οικονομία του Μαλάουι —η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις καλλιέργειες που αρδεύονται από τις βροχές— παραμένει ευάλωτη σε κραδασμούς που σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες. Η επισιτιστική ανασφάλεια στις αγροτικές περιοχές είναι εξαιρετικά υψηλή.
Το Μαλάουι απολαμβάνει σταθερές κυβερνήσεις από τότε που απέκτησε την ανεξαρτησία του από τη Βρετανία το 1964. Ωστόσο, το 2020, το συνταγματικό δικαστήριο ακύρωσε τη νίκη του πρώην προέδρου Πίτερ Μουθαρίκα στις γενικές εκλογές, επικαλούμενο νοθεία ψήφων. Ο θεολόγος και πολιτικός Λάζαρος Τσακβέρα, ο οποίος ορκίστηκε στη θέση του, δήλωσε ότι ήθελε να παρέχει το είδος της ηγεσίας που θα ευημερεί σε όλους, αλλά οι διαρθρωτικές αλλαγές δεν υλοποιούνται με μεγάλη επιτυχία. Σήμερα, το Μαλάουι αντιμετωπίζει μια οικονομική κρίση που έχει οδηγήσει σε ελλείψεις καυσίμων, αύξηση των τιμών των τροφίμων και απότομη υποτίμηση του νομίσματος.
Νίγηρας: Με το 80% της περίκλειστης επικράτειάς του να καλύπτεται από την έρημο Σαχάρα και έναν ταχέως αυξανόμενο πληθυσμό που εξαρτάται από τη γεωργία μικρής κλίμακας, ο Νίγηρας απειλείται από την ερημοποίηση. Η επισιτιστική ανασφάλεια είναι υψηλή, όπως και τα ποσοστά ασθενειών και θνησιμότητας. Οι επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις του στρατού με την Μπόκο Χαράμ, θυγατρική του Ισλαμικού Κράτους (ISIS), έχουν εκτοπίσει χιλιάδες ανθρώπους.
Το 2021, ο Νίγηρας εγκαινίασε έναν νέο πρόεδρο – τον πρώην δάσκαλο και πρώην υπουργό Εσωτερικών Μοχάμεντ Μπαζούμ – στην πρώτη δημοκρατική μεταβίβαση εξουσίας. Με την οικονομία να αναπτύσσεται κατά 12% το 2022, τα πράγματα φαινόταν να βελτιώνονται.
Μοζαμβίκη: Πλούσια σε πόρους και στρατηγικά τοποθετημένη, αυτή η πρώην πορτογαλική αποικία έχει συχνά καταγράψει μέσους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ άνω του 7% την τελευταία δεκαετία. Ωστόσο, παραμένει βυθισμένη στις δέκα φτωχότερες χώρες του κόσμου, με τις σοβαρές κλιματικές συνθήκες και την πολιτική αστάθεια να είναι μερικοί από τους κύριους υπαίτιους. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, από το 2017 οι επιθέσεις που πραγματοποιούνται από ισλαμικές αντάρτικες ομάδες μαστίζουν το πλούσιο σε φυσικό αέριο βόρειο τμήμα της χώρας. Ωστόσο, σύμφωνα με το ΔΝΤ, η οικονομία παραμένει σε υψηλό ρυθμό: θα αναπτυχθεί κατά περίπου 5% το 2024 και το 2025 και προβλέπεται να φτάσει σε διψήφιο ρυθμό ανάπτυξης στο δεύτερο μέρος της δεκαετίας.
Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό: Από την ανεξαρτησία της από το Βέλγιο το 1960, η ΛΔΚ έχει υποστεί δεκαετίες άπληστης δικτατορίας, πολιτικής αστάθειας και συνεχούς βίας, γεγονός που την καθιστά μια από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου. Περίπου το 65% του πληθυσμού των περίπου 100 εκατομμυρίων της χώρας επιβιώνει με λιγότερα από 2,15 δολάρια την ημέρα. Ωστόσο, η Παγκόσμια Τράπεζα αναφέρει ότι η ΛΔΚ έχει τους πόρους και τη δυνατότητα να γίνει μια από τις πλουσιότερες χώρες στην Αφρική και μοχλός ανάπτυξης για ολόκληρη την ήπειρο. Η χώρα είναι ήδη ο μεγαλύτερος παραγωγός κοβαλτίου στον κόσμο και η κορυφαία πηγή χαλκού στην Αφρική – απαραίτητου για την παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων.
Κεντροαφρικανική Δημοκρατία: Πλούσια σε χρυσό, πετρέλαιο, ουράνιο και διαμάντια, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία είναι μια πολύ πλούσια χώρα που κατοικείται από πολύ φτωχούς ανθρώπους και συγκαταλέγεται στις φτωχότερες χώρες του κόσμου για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας. Για πρώτη φορά από την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το 1960, το 2016 η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία εξέλεξε δημοκρατικά πρόεδρο: τον πρώην καθηγητή μαθηματικών και πρωθυπουργό Φοστέν Αρχάνζ Τουαδέρα, ο οποίος αγωνίστηκε ως ειρηνοποιός που θα μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της μουσουλμανικής μειονότητας και της χριστιανικής πλειοψηφίας.
Μπουρούντι: Το μικροσκοπικό, ηπειρωτικό Μπουρούντι στερείται φυσικών πόρων και έχει πληγεί από έναν εμφύλιο πόλεμο που διήρκεσε από το 1993 έως το 2005, οι συνέπειες του οποίου εξακολουθούν να συμβάλλουν στην κατάταξή του ως η δεύτερη φτωχότερη χώρα στον κόσμο. Με περίπου το 80% των περίπου 13 εκατομμυρίων πολιτών του Μπουρούντι να βασίζονται στην γεωργία αυτοσυντήρησης, η επισιτιστική ανασφάλεια είναι σχεδόν διπλάσια από τον μέσο όρο για τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής. Επιπλέον, η πρόσβαση σε νερό και αποχέτευση παραμένει πολύ χαμηλή και λιγότερο από το 5% του πληθυσμού έχει ηλεκτρικό ρεύμα. Ο Πρόεδρος Εβαρίστε Νταϊσιμιγιέ κατέβαλε προσπάθεια για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων, και το 2022 τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση επανέλαβαν την βοήθεια μετά την άρση των οικονομικών κυρώσεων.
Νότιο Σουδάν: Η πιο φτωχή από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, το Νότιο Σουδάν, μαστίζεται από βία από την ίδρυσή του το 2011. Πλούσιο σε αποθέματα πετρελαίου, το περίκλειστο κράτος των περίπου 15 εκατομμυρίων κατοίκων αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της «κατάρας των πόρων», όπου η αφθονία ενθαρρύνει πολιτικές και κοινωνικές διαιρέσεις, ανισότητα, διαφθορά και πόλεμο. Η πλειοψηφία του πληθυσμού απασχολείται στην παραδοσιακή γεωργία, αν και η βία και τα ακραία κλιματικά φαινόμενα συχνά εμποδίζουν τους αγρότες να φυτέψουν ή να συγκομίσουν καλλιέργειες. Φέτος, εκτιμάται ότι 9 εκατομμύρια άνθρωποι, πάνω από το 60% του πληθυσμού του Νότιου Σουδάν, θα χρειαστούν ανθρωπιστική βοήθεια.