
Νιφορόπουλος Κωνσταντίνος
Συνεργάτης του Taxheaven
(Σε θέματα Ιστορίας, Μυθοπλασίας και Μελλοντολογίας)
Με λένε «Πατέρα Τεφτέριο», διαχρονικά. Κατά καιρούς, μου είχαν «κολλήσει» και τα ονόματα: «Πατήρ Διπλογράφος» (Εποχή Πατσιόλι,«Πατέρα της Λογιστικής», έτος 1494 μ.Χ ), «Πατήρ Excelέντιο» ( Δεκαετία του ’90 και μετά (Excel και PC)), σήμερα πολλοί με λένε «Πατήρ Cloudίσιο» (cloud και ERP ) Στην Ελλάδα κάποιο φεγγάρι με λέγανε και «Πατήρ Τριπλότυπο», γιατί εκεί οι λογιστές έπρεπε να πάνε «αχάραγα» στην Εφορία, και να «τρυπήσουν», σ΄ ένα δωμάτιο, που το λέγανε «Κώδικα», τριπλότυπα τιμολόγια. Δεν πεθαίνω ποτέ, μόνο αλλάζω δεξιότητες, παλιά άλλαζα κάθε αιώνα, στην εποχή σας, αλλάζω κάθε πέντε χρόνια (το πολύ).
Αν δεν υπήρχε λογιστική, θα την εφεύρισκα. Και μετά θα τη χρέωνα και με Φ.Π.Α
Α. Επιφάνειες, μέσα γραφής και Αριθμομηχανές : Από τον Πηλό στην Οθόνη και από τον Άβακα στο Excel
Αρχαιότητα: Ξεκίνησα στη Μεσοποταμία (ήταν αρχαίος πολιτισμός στην περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη (σημερινό Ιράκ), θεωρείται το «λίκνο του πολιτισμού» γιατί εκεί εμφανίστηκαν η γραφή (σφηνοειδής), οι πρώτες πόλεις, οι νόμοι και τα πρώτα λογιστικά τεφτέρια σε πήλινες πινακίδες), με πινακίδες από πηλό και καλάμι για στυλό. Έγραφες μία φορά και προσευχόσουν να μην βρέξει. Πολύ βολικές όμως: αν έκανες λάθος, την έσπαγες και καλά «έπεσε από το ράφι». Στην Αίγυπτο πέρασα σε πάπυρο (υλικό γραφής που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και αργότερα Έλληνες και Ρωμαίοι, φτιαγμένο από το φυτό πάπυρος που μεγάλωνε στις όχθες του Νείλου), αλλά είχε πρόβλημα: όταν τον τυλίγεις λάθος, γράφεις στην πίσω σελίδα.
Στον Μεσαίωνα είχαμε τα χειρόγραφα λογιστικά βιβλία σε χαρτί (Το χαρτί έγινε η “φτηνή” εναλλακτική της περγαμηνής και επέτρεψε την ανάπτυξη της λογιστικής και του εμπορίου) και η διαφορά 1 λεπτού σήμαινε ότι θα ξενυχτούσες με φτερό και μελάνι, μέχρι να πείσεις τον ισολογισμό ότι «ο Θεός ευλόγησε τα νούμερα».
Μετά ήρθε η μηχανογράφηση: Μεγάλες (χοντρές) οθόνες που έδειχναν πράσινα γράμματα σε μαύρο φόντο. Έγραφες εντολές και προσευχόσουν να μην «κολλήσει» πριν αποθηκεύσεις.
Στις αριθμομηχανές, ξεκίνησα με άβακα, πέρασα σε μηχανικές χειροκίνητες με μανιβέλα, μετά σε ηλεκτρονικές με κόκκινα LED.
Ύστερα ήρθε το Excel – τεράστια πρόοδος: τώρα τα λάθη τα σώζουμε σε 12 εκδόσεις με ονόματα τύπου «Τελικό_Οριστικό_Πραγματικά_Τελικό_v3».
Σήμερα έχω AI, που μου λέει: «Ο ισολογισμός σου δεν «κλείνει», αλλά αν θέλεις, μπορώ να σου φτιάξω PowerPoint με τυχαία κέρδη και χαμογελαστούς επενδυτές».
Β. Από Γραφέας και Καταστιχογράφος σε Σύμβουλο.
Στην αρχή: Ήμουν ο γραφέας του βασιλιά: «Γράφε, Τεφτέριε, γράφε και βάλε και φόρο στην αναπνοή, γιατί οι υπήκοοι αναπνέουν υπερβολικά τζάμπα». Έγραφα σε πινακίδες και μετρούσα φόρους με το μάτι και όποιος διαφωνούσε, τον μετρούσαν αλλιώς.
Στον Μεσαίωνα: Δούλευα για μοναστήρια, καταγράφοντας κρασιά, τυριά και μελίσσια. Όμορφη δουλειά, ειδικά όταν οι μοναχοί σε κερνούσαν «δείγματα» για να σιγουρευτείς ότι η απογραφή είναι ακριβής, ένα είδος πρώιμης «Εμπορευματολογίας» ( κλάδος που ασχολείται με τη μελέτη, ταξινόμηση και αξιολόγηση των εμπορευμάτων, διδασκόταν στις Οικονομικές Σχολές, έως την δεκαετία του ΄80).
Μεταγενέστερα – Καταστιχογράφος: Κατέγραφα κάθε δοχείο λαδιού, κάθε τσουβάλι σιτάρι και κάθε οβολό σε τεράστια βιβλία. Το πιο επικίνδυνο λάθος; Να χυθεί κρασί ή μελάνι πάνω στα νούμερα. Το πρώτο συγχωρείται, το δεύτερο όχι.
Σήμερα: Είμαι «financial consultant» ( είναι ο λογιστής που αποφάσισε να φορέσει πιο ακριβό κοστούμι, να μιλάει αγγλικά στις συναντήσεις και να στέλνει το τιμολόγιο με πολλαπλάσιο ποσό, από ότι ο απλός λογιστής) και χρεώνω διπλά γιατί μιλάω αγγλικά και φτιάχνω και PowerPoint με γραφήματα που έχουν περισσότερα χρώματα κι από βιτρό εκκλησίας.
Στο μέλλον: Θα λέγομαι «Interplanetary Budget Advisor» ( Ελληνιστί : «Διαπλανητικός Σύμβουλος Προϋπολογισμού») και θα εξηγώ σε εξωγήινους γιατί το να αγοράσεις 200 διαστημόπλοια «επειδή είχε προσφορά» δεν είναι επένδυση. Θα τους δείχνω διαγράμματα με τον Δείκτη Διαστημικού ΦΠΑ, τον Δείκτη Αντιβαρύτητας Ανά Κεφάλι, το ESG (Extra Solar Governance) και το ROI (Return on Invaders).
Γ. Τρόποι Μάθησης της Λογιστικής
Μεσοποταμία: Μαθητεία σε παλάτια, πηλός και καλάμι. Αν έβρεχε, μηδενίζονταν τα «δεδομένα σου» («πλάκες» τα λέγαν τότε) και το ηθικό σου, φυσικά.
Αρχαία Ρώμη: Tabularia ( δημόσιο αρχείο όπου φυλάσσονταν οι επίσημες καταγραφές, έγγραφα και λογαριασμοί του κράτους), περγαμηνή (υλικό γραφής φτιαγμένο από ειδικά κατεργασμένο δέρμα ζώου) και ρωμαϊκοί αριθμοί. Αν μπερδευόσουν στην αρίθμηση (XLIX), σε έστελναν για φοροεισπράκτορα στην επαρχία.
Και μετά ήρθε ο Φινομπάτσι (Fibonacci) από τον Μεσαίωνα και έφερε τα ινδοαραβικά ψηφία, μια επανάσταση για τους λογιστές: Από το «MMMDCCCLXXXVIII» περάσαμε στο απλό «3888» και ξαφνικά το Ισοζύγιο έκλεινε πριν δύσει ο ήλιος. Ήταν η πρώτη φορά που οι αριθμοί δεν έμοιαζαν με κωδικό κουπονιού.
Αναγέννηση: Εμπορικές σχολές, άβακας και διπλογραφικό. Το μάθημα τελείωνε, όταν όλοι συμφωνούσαν ποιος χρεώνεται και ποιος πιστώνεται.
Μετά: Μαθήματα λογιστικής σε πανεπιστήμιο με κιμωλία – κι αν ο καθηγητής έσβηνε τον πίνακα γρήγορα, η «ανακεφαλαίωση» γινόταν από τη μνήμη ή από τον διπλανό που έγραφε ανορθόγραφα.
Ύστερα ήρθε η μηχανογραφημένη λογιστική: Οθόνες, πληκτρολόγια και λογιστικά πακέτα που υπόσχονταν «τέλος στο χάος», μέχρι να χρειαστεί να αλλάξεις έκδοση και να ξαναμάθεις όλα τα κουμπιά από την αρχή. Γεμίσαμε λογιστικά εγχειρίδια με τίτλους όπως : «ERP για αρχάριους», «Η μαγεία των μακροεντολών στο Excel» και «Δηλώσεις ΦΠΑ για όσους θέλουν να κοιμούνται ήσυχοι».
Σήμερα: YouTube, TikTok (πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης όπου οι χρήστες δημιουργούν και μοιράζονται σύντομα βίντεο), και memes ( είναι εικόνες, βίντεο ή κείμενα, συνήθως με χιουμοριστικό χαρακτήρα, που διαδίδονται γρήγορα στο διαδίκτυο) τύπου «Όταν ο Ισολογισμός σου ισορροπεί χωρίς να ξέρεις πώς». Στο Μέλλον: Κατεβάζεις το μάθημα απευθείας στον εγκέφαλο σου, καθώς θα κοιμάσαι, αλλά θα χρεώνεσαι συνδρομή κάθε μήνα («Νυχτερινό Τιμολόγιο», δεν θα έχει ).
Δ. Ισολογισμοί και Λογιστικά Πρότυπα: Από τον Πατσιόλι στο ESG
Αρχαιότητα: «Γράψε όπως και ότι μπορείς». Στην Μεσοποταμία, στην Αίγυπτο, στην Ελλάδα και στη Ρώμη, κανείς δεν μιλούσε για «λογιστικά πρότυπα», αρκεί οι αριθμοί να βγαίνουν και να ικανοποιείται ο άρχοντας. Οι κανόνες άλλαζαν ανάλογα με το ποιος είχε το μεγαλύτερο σπαθί.
Μεσαίωνας («Πρότυπα μοναστηριού») : Τα βιβλία γράφονταν σε μοναστήρια και συντεχνίες. Το μόνο standard ήταν η καλλιγραφία και η ευχή να μην πέσει κερί πάνω στον ισολογισμό. Κάθε πόλη-κράτος είχε το δικό της «σωστό» τρόπο.
Εποχή Πατσιόλι (διπλογραφικό) – 1494 μ.Χ: Ισολογισμός: «Περιουσία = Υποχρεώσεις + Καθαρή Θέση». Η πρώτη «selfie» (είναι μια φωτογραφία που τραβάς ο ίδιος τον εαυτό σου) της επιχείρησης.
19ος αι. ( Βιομηχανική εποχή): Ισολογισμός: πάγια, αποσβέσεις, μετοχικό κεφάλαιο (ωπ, σοβαρευόμαστε).
Δεκαετίες ΄60-΄80 Εποχή προτύπων: Ισολογισμός: GAAP (Αμερικάνικα Λογιστικά Πρότυπα) μπαίνουν για τα καλά, αποτιμήσεις με κανόνες. Αποτελέσματα: «μην μπερδεύεις λειτουργικά με έκτακτα». Ταμειακές Ροές: επιτέλους επίσημο format (US: FASB 95, Intl: IAS 7) «πού πάει το χρήμα; επιτέλους φαίνεται. Τώρα κατάλαβα γιατί ενώ έχω Κέρδη δεν έχω χρήματα».
Δεκαετίες 1990 – 2010 Γεννιούνται τα IFRS, που υπόσχονται απλότητα και διαφάνεια («Ο Τύπος πάνω από την Ουσία») και καταλήγουν σε εγχειρίδια που ζυγίζουν όσο δέκα πέτρες μεσαιωνικού κάστρου και χρειάζεσαι και νομικό, ψυχολόγο και μάντη για να τα καταλάβεις.
Σήμερα: Προσθέτω στήλες «Κοινωνικός Αντίκτυπος» και «Πόσο αγαπάει η γάτα το γραφείο μας» και μετά κάνω 222 σελίδες γνωστοποιήσεις για να εξηγήσω πώς μετρήθηκε η αγάπη της γάτας, ποιος την πιστοποίησε και με ποια μέθοδο στάθμισης. Το ESG έγινε τόσο λεπτομερές που φοβάμαι πως στο επόμενο report θα πρέπει να γνωστοποιήσω και πόσες καφέδες ήπια.
Στο μέλλον: Ένα παγκόσμιο πρότυπο, τόσο περίπλοκο που το AI θα το εξηγεί στον εαυτό του και μετά θα σου στέλνει meme με γάτα αντί για οικονομική ανάλυση (π.χ Ο έλεγχος τελείωσε. Γάτα που κάθεται πάνω σε στοίβα χαρτιών. Λεζάντα: «Audit ολοκληρώθηκε. Βρήκαμε μόνο 47 μικρά λαθάκια») .
Ε. Λογιστικές Απάτες και Χρηματιστηριακές φούσκες
Από τη μανία της Τουλίπας το 1637, όπου πουλούσαν βολβούς πιο ακριβά κι από σπίτια, μέχρι τα Λαυρεωτικά στην Ελλάδα του 19ου αιώνα ( όταν κάποιοι ευφυείς επιχειρηματίες πούλησαν στους επενδυτές μετοχές για τα ήδη εξαντλημένα μεταλλεία αργύρου στο Λαύριο). Οι μετοχές εκτοξεύτηκαν, οι επενδυτές ονειρεύονταν θησαυρούς, αλλά στο τέλος το μόνο που έμεινε ήταν κάτι πέτρες .
Και μετά το Κραχ του ’29 στις ΗΠΑ: η Wall Street χόρευε στον ρυθμό του «αγόρασε τώρα, θα ανέβει κι άλλο», ώσπου μια μέρα η μουσική σταμάτησε, τα χαρτιά έγιναν χαρτοπόλεμος και οι τράπεζες έβαλαν λουκέτο.
Φυσικά, δεν λείπουν οι «σύγχρονες κλασικές» περιπτώσεις, όπως η Enron, που απέδειξε πως αν σπρώξεις αρκετά νούμερα κάτω από το χαλί, στο τέλος σκοντάφτεις πάνω τους, μαζί με τον λογιστή, τον ελεγκτή και τον CEO. Και αν αναρωτιέστε «πού πήγαν τα λεφτά;», ρίξτε μια ματιά σε κάτι ηλιόλουστα νησάκια με μυστικές θυρίδες, γνωστά και ως Cayman Islands accounts. Εκεί τα χρήματα κάνουν διακοπές χωρίς επιστροφή.
Και μετά; Έρχονται τα εποπτικά μέτρα: νέοι κανονισμοί, επιτροπές, ελεγκτικές αρχές και 500 σελίδες οδηγιών που υπόσχονται «να μην ξανασυμβεί» μέχρι την επόμενη φορά που θα φυτέψουμε τουλίπες, αυτή τη φορά με blockchain ( είναι μια τεχνολογία καταγραφής δεδομένων που λειτουργεί σαν «ψηφιακό τεφτέρι», μόνο που αντί να το φυλάει ένας λογιστής ή μία τράπεζα, το φυλάνε ταυτόχρονα χιλιάδες υπολογιστές σε όλο τον κόσμο ) .
ΣΤ. Από τους Δασμούς στον Παγκόσμιο Φόρο
(ή γιατί ο λογιστής δεν έμεινε ποτέ χωρίς δουλειά)
Αρχαιότητα – Δασμοί στα λιμάνια: Κάθε πόλη-κράτος έβαζε το δικό της ποσοστό για να περάσεις εμπόρευμα, από την Επικράτεια του. Κάποιος έπρεπε να μετρήσει αν τα φορτωτικά χαρτιά συμφωνούν με το φορτίο (και να εξηγήσει γιατί «λείπουν» 2 αμφορείς λάδι).
Ρωμαϊκή εποχή – Φοροεισπράκτορες: Δούλευα σ΄ έναν Ιδιώτη που μάζευε φόρους για το κράτος, συνήθως παίρνοντας και κάτι παραπάνω για την τσέπη του.
Μεσαίωνας – Χαράτσι: Κεφαλικός φόρος για να συνεχίσεις να υπάρχεις. Πούλαγα «Χαρατσιόχαρτα» ( χαρτί (απόδειξη πληρωμής φόρου – Χαράτσι) που το πληρώνεις υποχρεωτικά. ) Μεσαίωνας – Δεκάτη: 10% από την παραγωγή σου στην Εκκλησία ή στον άρχοντα και ας μην ήξερες ποιον άρχοντα. 19ος αιώνας και μετά – Φόρος Εισοδήματος: Η ιδέα ότι το κράτος δικαιούται μερίδιο από ό,τι βγάζεις, κάθε χρόνο. Να συμπληρώσεις δήλωση που να δείχνει ότι «βγάζεις αρκετά για να ζεις» αλλά όχι τόσο ώστε να πληρώσεις Φόρο.
20ός αιώνας – ΦΠΑ: Ο φόρος που μπαίνει παντού: από το ψωμί μέχρι τα σεμινάρια και να θυμάσαι ότι κάθε μήνα πρέπει να κάνεις δήλωση, γιατί αλλιώς ο ΦΠΑ θα έρθει να σε βρει ο ίδιος, με προσαυξήσεις και κακή διάθεση.
Στο Μέλλον: «Global Life Tax», πληρώνεις επειδή υπάρχεις. (Bonus έκπτωση υπάρχει μόνο όταν δεν αντλείς/καταναλώνεις «πόρους» από το internet)
Ζ. Από Ανταλλακτική Οικονομία στα Κρυπτονομίσματα
Ξεκίνησα ανταλλάσσοντας κατσίκες με σιτάρι. Μετά ήρθαν τα νομίσματα, τα χαρτονομίσματα, οι κάρτες.
Αρχαιότητα – Νομίσματα: Μέταλλα με σφραγίδα του άρχοντα. Όσο πιο βαριά, τόσο πιο πολύ «αξία».
Μεσαίωνας – Ναΐτες Ιππότες και Χαρτιά Εγγυήσεων: Οι Ναΐτες Ιππότες έφτιαξαν το πρώτο διεθνές «δίκτυο πληρωμών»: άφηνες το χρυσό σου σε ένα κάστρο, έπαιρνες χαρτί, και το εξαργύρωνες σε άλλο κάστρο χωρίς να σε ληστέψουν οι ληστές του δρόμου. Το πρώτο SWIFT (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication ) σύστημα, αλλά με πανοπλία και άλογο.
17ος – 19ος αιώνας – Χαρτονομίσματα: Χαρτί που ισχυρίζεται ότι αξίζει όσο ο χρυσός. Στην πράξη, το κράτος σου λέει «εμπιστεύσου με». Από το «κουβαλάω σακί με νομίσματα» στο «κουβαλάω άγχος μήπως το χαρτί δεν αξίζει τίποτα» και φυσικά, μας έβαλαν εμάς τους λογιστές να υπολογίζουμε «συναλλαγματικές διαφορές» κάθε φορά που άλλαζε η Ισοτιμία.
20ός αιώνας – Τραπεζικές κάρτες: Από το πρώτο «δεν έχω μετρητά, έχω κάρτα» στο σημερινό «πέρασε την Κάρτα σου». Η πρώτη φορά που μπορούσες να ξοδέψεις λεφτά που δεν έχεις, χωρίς να σε κοιτάει περίεργα ο ταμίας. Στην Ελλάδα είχα δουλέψει και «ένα φεγγάρι», σ΄ ένα μπακάλικο. Τηρούσα τα «μπακαλοδέφτερα» (πρόχειρα λογιστικά τετράδια ή κατάστιχα, όπου καταγράφονται χρεοπιστώσεις “στο πόδι”, χωρίς τυπικούς κανόνες και πολλές φορές χωρίς ακρίβεια), για τα βερεσέδια. Τότε μπορούσες να «πανωγράψεις» (να χρεώσεις παραπάνω), με την Κάρτα, μόνο «πόντους» μπορείς να δώσεις.
21ος αιώνας – Contactless & Ψηφιακά Πορτοφόλια: Πλήρωσε με το κινητό, το ρολόι, το δαχτυλίδι ή με το βλέμμα (έρχεται σε λίγο). Στην αρχή έπρεπε να κουβαλάς τον χρυσό. Σήμερα, αρκεί να «έχεις» μπαταρία.
Πλήρωσες με κρυπτονόμισμα. Ωραία. Και τώρα, άντε να το αποτιμήσεις: σήμερα αξίζει 2 καφέδες, αύριο ένα διαμέρισμα, και μεθαύριο ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης (χωρίς σουσάμι). Η πρώτη φορά που η λογιστική «απομείωση» και η αστρολογία πάνε χέρι-χέρι
Στο Μέλλον: Εμφυτεύσιμα τσιπ πληρωμών. Περνάς το χέρι σου κοντά στο POS, γίνεται η χρέωση. Πλεονέκτημα: Πάντα μαζί σου, μηδενικός κίνδυνος απώλειας.
Η. Από την Πήλινη Σφραγίδα στο e-Sign
Αρχαιότητα – Πήλινες Σφραγίδες: Πινακίδες από πηλό με αποτύπωμα σφραγίδας.
Μεσαίωνας – Πένα και Μελάνι: Βουτούσα την πένα στο μελανοδοχείο κάθε τρεις λέξεις. Το μεγαλύτερο άγχος; Μη στάξει μελάνι στα Βιβλία και γίνει… 19ος – 20ός αιώνας – Υπογραφή σε Καρμπόν: Υπέγραφες μια φορά και το καρμπόν ( ήταν ένα λεπτό φύλλο χαρτιού με επικάλυψη από μελάνι ή γραφίτη, που τοποθετούσες ανάμεσα σε δύο φύλλα χαρτιού για να κάνεις αντίγραφο καθώς έγραφες ή δακτυλογραφούσες) έκανε μαγικά. Εκτός αν το έβαζες ανάποδα, τότε η υπογραφή ήταν στη δική σου μανσέτα.
Σφραγίδα με Μελάνι: Πιο γρήγορη, πιο κομψή αλλά πάντα υπήρχε εκείνος που δεν πίστευε ότι «είναι επίσημο» χωρίς τρεις υπογραφές και ένα κυκλικό σφραγιδάκι της Εταιρείας.
21ος αιώνας – Ηλεκτρονική Υπογραφή (e-Sign): Κλικ, υπογράφεις, τελειώσαμε. Μέχρι να σου πει : «Περιμένετε να το εκτυπώσω και να το υπογράψετε με κανονικό στιλό;». Το μέλλον είναι εδώ αλλά η γραφειοκρατία είναι από το 1821.
Μετά: DocuSign (πλατφόρμα για να υπογράφεις συμβόλαια και έγγραφα online, χωρίς χαρτί και μελάνι), OTP ( (One Time Password) Κωδικός μίας χρήσης που σου στέλνουν (συνήθως SMS ή email) για να επιβεβαιώσεις συναλλαγή ή είσοδο σε σύστημα. Ισχύει για λίγα λεπτά). Είναι αυτό το νούμερο που εμφανίζεται όταν έχεις αφήσει το κινητό στην άλλη τσάντα και το CAPTCHA (τεστ για να αποδείξεις ότι είσαι άνθρωπος (π.χ. “κάνε κλικ σε όλα τα φανάρια”) που με ρωτάει αν είμαι ρομπότ. Στο Μέλλον: Υπογραφή με το DNA σου και με πιθανότητα, να εμφανιστεί στην οθόνη σχόλιο «έχετε και προδιάθεση για λογιστική κατάθλιψη».
Θ. Νομοθεσία από τον Χαμουραμπί στο Μέλλον
Αρχαιότητα – Χαμουραμπί (Μεσοποταμία): «Αν κλέψεις περιουσία του ναού ή του παλατιού έχεις θανατική ποινή», «Αν κλέψεις ζώα ή εργαλεία τότε δίνεις αποζημίωση τριπλάσια της αξίας, που έκλεψες». Σύντομα και κατανοητά. Σήμερα: Φορολογικός Κώδικας σε 5.000 σελίδες, με παραρτήματα, υποσημειώσεις και «εγκυκλίους διευκρινίσεων» που μπερδεύουν ακόμα περισσότερο. Κάθε άρθρο παραπέμπει σε τρία άλλα, τα οποία έχουν τροποποιηθεί πέντε φορές την τελευταία διετία. Αν τον τυπώσεις, χρειάζεσαι ράφι 3 μέτρων. Αν τον διαβάσεις, χρειάζεσαι 3 λογιστές, 2 νομικούς και έναν ψυχολόγο. Στο Μέλλον: AI που γράφει νόμους και μετά σου στέλνει ειδοποίηση: «Έχεις παραβιάσει 3 άρθρα ,ενώ κοιμόσουν».
Ι. Πώς η Λογιστική Σώζει Ψυχές και Επιχειρήσεις
«Τέκνα μου, η Λογιστική είναι το τείχος που φυλάει τα υπάρχοντά των Επιχειρηματιών, από τρεις μάστιγες: την Απάτη, τη Σπατάλη και τα Λάθη. Είναι ο Εσωτερικός Έλεγχος που δεν κοιμάται ποτέ και τα Βιβλία που μιλούν την ώρα της δίκης.
Είναι ο φύλακας των οικονομικών πυλών, που κρατά τις φορολογικές καταιγίδες μακριά και καθοδηγεί τη διοίκηση ώστε οι ευλογίες (ή αλλιώς, επιδόματα και επιδοτήσεις) να φτάνουν εκεί που πρέπει, την ώρα που πρέπει.
Είναι η καμπάνα της λογοδοσίας· χτυπά για να θυμίσει στη διοίκηση να απολογηθεί και να πει «τα πεπραγμένα» της, όχι να τα κρύψει κάτω από το χαλί.
Είναι η τέχνη του να παίρνεις αποφάσεις με νούμερα κι όχι με τα άστρα· να φτιάχνεις προϋπολογισμό πριν ξοδέψεις.
Είναι το Ευαγγέλιο των επενδυτών· το φως που ξεχωρίζει το «θεμελιώδες μέγεθος» από το «παπαγαλάκι», και το Due Diligence από τον καφέ της παρηγοριάς.
Είναι η πειθώ που κάνει τον Τραπεζίτη να σου χαμογελάσει· η μεζούρα που μετρά την αποδοτικότητα για να προοδεύεις· ο φύλακας της εργατικής νομοθεσίας, γιατί η μισθοδοσία είναι ιερό μυστήριο.
Και να θυμάστε, τέκνα μου: όπως η προσευχή σώζει την ψυχή, έτσι και η Λογιστική σώζει την επιχείρηση. Αρκεί να τηρείται με ευλάβεια και να παίρνεις back-up ή να είσαι στο «cloud» (είναι ένας τρόπος να αποθηκεύεις και να επεξεργάζεσαι δεδομένα σε απομακρυσμένους υπολογιστές μέσω του διαδικτύου, αντί να τα κρατάς μόνο στον δικό σου υπολογιστή).
Να είσαι ενεργός στους συνδικαλιστικούς φορείς των λογιστών, γιατί η φωνή ενός επαγγελματία δυναμώνει όταν ενώνεται με πολλές. Εκεί διεκδικούνται δικαιώματα, βελτιώνονται συνθήκες, και προασπίζεται η αξιοπρέπεια του κλάδου. Μαζί, οι λογιστές μπορούν να κάνουν το επάγγελμα όχι μόνο βιώσιμο, αλλά και σεβαστό.
Και, φυσικά, η αμοιβή σου, να είναι αντάξια της αποστολής του, διότι «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος», αλλά με ένα αξιοπρεπές τιμολόγιο, σαν να είναι «Λογιστής» (δεν λέω «Σύμβουλος») και όχι «Καταστιχογράφος»
…………………
Καλό Καλοκαίρι και Καλή Ξεκούραση.
Και Θυμηθείτε: η πιο σωστή εγγραφή του καλοκαιριού είναι:
Χρέωση: Παραλία / Πίστωση: Άγχος.