Και καθώς ελάχιστες μέρες έχουν περάσει από την πρώτη προβολή της νέας του ταινίας και στην Ελλάδα στο Μέγαρο Μουσικής στα πλαίσια των προβολών ταινιών από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Νύχτες Πρεμιέρας, ρίχνουμε μια ματιά στο καινούργιο μικρού μήκους φιλμ με τίτλο «Ritual Identities» που δημιουργήθηκε για την πρόσφατη καμπάνια της Prada.
Και καθώς βλέπουμε αφηνόμαστε σε μια ιδιόρρυθμη τελετουργία με τη Σκάρλετ Γιόχανσον να αναζητά τα σουρεαλιστικά συστατικά που διαμορφώνουν τις ταυτότητες και τις εκδοχές εαυτού που όλοι μας αδιακρίτως φέρουμε ή αναζητάμε αλλά που παράλληλα συναποτελούν ένα βαθιά προσωπικό κράμα για τον καθένα μας. Ένα ζωντανό μαγικό φίλτρο που συνεχώς αναμοχλεύεται και αλλάζει μεταμορφώνοντας μας στην πορεία μας, κάθε φορά, σε μια νέα εκδοχή του εαυτού μας.
Όλα τα “μαγικά”, παράδοξα και ενίοτε τρομακτικά συστατικά που η Σκάρλετ Γιόχανσον αναζητά όπως επί λέξη τα περιγράφει στο φιλμ «πρωινό αεράκι – όχι μετά τις δώδεκα το μεσημέρι, ούτε πριν από τις πέντε το πρωί. Ψίθυρος με όλα τα ονόματα των αγαπημένων ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή. Νερό βροχής που στάζει από μια μη ανθισμένη κερασιά ύψους πάνω από ενάμισι μέτρο. Εξι μεγάλοι μαύροι λίθοι. Κάποιοι λένε ότι χρειάζεται και ένα φτερό πουλιού που κελαηδάει, αλλά εγώ δεν το πιστεύω. Απαραίτητη, όμως, είναι μια χούφτα χώμα από το δάσος.
Το ηχογραφημένο γάβγισμα ενός σκύλου μεσαίου μεγέθους και ένα κομμάτι ξύλου που δεν έχει ποτέ τρυπηθεί από καρφί. Η τέφρα από ένα μουσικό κομμάτι – μπορεί να είναι οποιοδήποτε τραγούδι που να μιλά για αγάπη ή πόνο. Ένα κομμάτι πορσελάνης από ένα σπάνιο κινέζικο βάζο. Και μια νάιλον χορδή κιθάρας, αριθμός έξι, δεμένη σε δύο κόμπους. Τέλος, τρεις σταγόνες αίματος που έχουν συλλεχθεί τη νύχτα»… σαν άλλο καζάνι καταλήγουν σε διάφορες εκδοχές και χρώματα της τσάντας Prada Galleria.
Από το πρώτο πλάνο του, διάρκειας ενός λεπτού και 50 δευτερολέπτων, βίντεο που τα χέρια της πρωταγωνίστριας, σαν να προέρχονταν από διαφορετικούς ανθρώπους ενώνουν τις παλάμες και τις δυνάμεις τους σαν να ξεκινούν μια συνεργασία, έως την εναγώνια εξεύρεση αυτών των αλλόκοτων «συστατικών»,
μέχρι το αράδιασμα του περιεχομένου της λευκής τσάντας σε μια μεγάλη μεταλλική σφαίρα μέχρι το τέλος όπου η ίδια παραλαμβάνει μια μπλε πια τσάντα Prada, σαν το καινούργιο της εγώ, η ροή δεν αφήνει περιθώρια. Ισοδυναμεί με μια ακόμα βουτιά, απνευστί, στον κόσμο του Γιώργου Λάνθιμου.
Για τη συμμετοχή της στη διαφημιστική καμπάνια, η Γιόχανσον δήλωσε τα εξής: «Η ιδέα ήταν να υποδυθώ πολλούς χαρακτήρες ταυτόχρονα. Μια εξερεύνηση των θραυσμένων ταυτοτήτων – θεματικές που υπάρχουν σε όλο το έργο του Λάνθιμου». Που σε αυτό το μικρό φιλμ, θα συμπληρώσουμε εμείς, πιθανώς αποκαλύπτει πολλά από τα συστατικά της αναμφίβολα επιτυχημένης αυτής συνταγής.