Ανάλογα με το υλικό κατασκευής τους διακρίνονται σε Κουφώματα αλουμινίου,Κουφωματα pvc, ξύλινα και σε σιδερένια κουφώματα.
Για πολλούς αιώνες τα ξύλινα κουφώματα ήταν αυτά που κυριαρχούσαν στην κατασκευή των κατοικιών και των κτηρίων, μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα όπου η ανάγκη για πυροπροστασία, κυρίως σε μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις και στα καινούργια κτήρια, οδηγεί στην αντικατάσταση τους από σιδερένια παράθυρα. Ωστόσο την ίδια σχεδόν περίοδο την εμφάνιση του κάνει και το ατσάλι το οποίο αποτελούσε ακόμα ένα πρωτοποριακό υλικό για την κατασκευή των κουφωμάτων εκείνης της εποχής.
Με την έναρξη του 20ου αιώνα, η εξέλιξη της τεχνολογίας εκείνης της εποχής δίνει την δυνατότητα για εκτεταμένη χρήση μεγάλων γυάλινων επιφανειών και την εγκατάσταση ατσάλινων σκελετών. Αυτός ήταν ένα ιδιαίτερα δημοφιλής τρόπος κατασκευής των παραθύρων της περιόδου εκείνησ καθώς παρείχε ιδιαίτερη ευκολία στην κατασκευή τους, εξασφαλίζοντας μεγαλύτερη αντοχή και άπλετο φώς.
Συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια των πρώτων 2 δεκαετιών του 20ου αιώνα στις κατασκευές των κατοικιών και γενικότερα των κτηρίων κυριαρχούν κουφώματα από σίδερο ή χάλυβα των οποίων οι υαλοπίνακες χωρίζονται από τα γνωστά σε όλους μας καΐτια.
Μπαίνοντας στο 1930 ξεκινάει ίσως η μεγαλύτερη καινοτομία στον χώρο των κουφωμάτων, καθώς κάνει την εμφάνιση του το πιο διαδεδομένο μέχρι και σήμερα υλικό κατασκευής, το γνωστό σε όλους μας αλουμίνιο. Στην αρχική του μορφή το αλουμίνιο ήταν αρκετά πιο παχύ, με προσπάθεια των κατασκευαστών να το κάνουν να θυμίζει τα μέχρι τότε ξύλινα και ατσάλινα παράθυρα.
Δεν θα μπορούσαμε βεβαίως να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι το αλουμίνιο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ευρέως στην κατασκευή του Empire State Building της Νέας Υόρκης. Ολοκληρώθηκε το 1931, η βασική δομή και τα εξαρτήματα του Empire State Building κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου από αλουμίνιο, με το ίδιο υλικό να έχει χρησιμοποιηθεί επίσης στο εσωτερικό καθώς και στο λόμπι του κτηρίου.
Τα κουφώματα αλουμινίου πρωτοεμφανίστηκαν στην χώρα μας 30 χρόνια αργότερα, την δεκαετία του 1960. Η εξέλιξη στην τεχνολογία της παραγωγής προφίλ αλουμινίου, η δυνατότητα μιας πιο σύνθετης κατασκευής και η ευρηματικότητα στον τομέα σχεδιασμού συστημάτων συνέβαλαν στην γρήγορη εξάπλωσή τους. Η ασφάλεια των κατασκευών και οι απαιτήσεις ποιότητας, οι ανάγκες χρήσης και η αισθητική εμφάνιση οδήγησαν στο σχεδιασμό ολοκληρωμένων κουφωμάτων αλουμινίου, τα γνωστά «συστήματα», τα οποία συνδυάζουν κατάλληλα προφίλ αλουμινίου, ειδικά εξαρτήματα, μηχανισμούς λειτουργίας, τζάμια και υλικά στεγάνωσης. Σήμερα, τα Κουφωματα αλουμινιου κυριαρχούν καθώς κυκλοφορούν στην αγορά σε μεγάλη ποικιλία και συνδυάζουνκατάλληλα τεχνικά χαρακτηριστικά που εναρμονίζονται πλήρως με τις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας.
Παράλληλα, τηδεκαετία του 1980 ένα ακόμα υλικό κάνει την εμφάνιση του στο χώρο των κουφωμάτων το οποίο αρχίζει να αποκτά ιδιαίτερη δημοφιλία και δεν είναι άλλο από το uPVC.Το PVCως υλικό προϋπάρχει ήδη από το 1835 όπου ο Γάλλος μηχανικός Henri Regnault ανακάλυψε την πρωταρχική σύνθεση του χλωριούχου βινυλίου, στην οποία βασίστηκε αρκετά αργότερα, το 1912, ο Fritz Klatte για να δημιουργήσει το βελτιωμένο και τεχνολογικά εξελιγμένο συνθετικό υλικό PVC, πιο αναλυτικά πολυβινυλοχλωρίδιο ή πιο απλά βινύλιο.
Τα συνθετικά κουφώματα προσέλκυαν κυρίως λόγω της υψηλής ενεργειακής απόδοσης που παρείχε το υλικό αυτό καθώς και του ανταγωνιστικού κόστους τους. Υλικό ευρέως διαδεδομένο στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης όπου επικρατούν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες τους περισσότερους μήνες του χρόνου, καθώς διακρίνονται για την υψηλή θερμομονωτική και ηχομονωτική τους απόδοση, η οποία είναι εφάμιλλη αυτής των ξύλινων κουφωμάτων.
Τα κουφώματα από PVC παρουσιάζουν μεγάλη αντοχή στις καταπονήσεις, στις ακραίες καιρικές συνθήκες, στις μεταβολές της θερμοκρασίας και την υπεριώδη ακτινοβολία.Δεν διαβρώνονται από το νερό, την υγρασία, το αλάτι, δεν προσβάλλονται από βακτηρίδια και καίγονται πολύ δύσκολα, χάρη στην απελευθέρωση των ατόμων του χλωρίου, που εμποδίζουν την ανάφλεξή τους. Επιπλέον, δεν χρειάζονται βαφή ,δεν αλλοιώνονται χρωματικά και είναι ότι πιο κοντά μπορεί να τοποθετήσει κάποιος σε απομίμηση ξύλου καθώς τα foil με τα οποία ντύνεται το κούφωμα δεν αποδίδει άψογα μόνο το χρώμα αλλά και την υφή του ξύλου, κάτι που τα κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή σε διατηρειταία κτήρια και σε παραδοσιακούς οικισμούς.
Μετά από μία εξελικτική διαδρομή πολλών δεκαετιών στο χώρο των κουφωμάτων, η οποία είχε ως βασικό σκοπό την ασφάλεια και την διάρκεια στο χρόνο, καταλήξαμε σήμερα να έχουμε μια μεγάλη γκάμα σύγχρονων συστημάτων ,τα οποία αδιαμφισβήτητα πετυχαίνουν τον στόχο τους.