Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πώληση του «στοιχειωμένου σπιτιού» της Πισπιρίγκου σε τούρκο υπήκοο. Ένα σπίτι που είχε ήδη εγκαταλείψει ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του (Ιταλός)- για τους γνωστούς τραγικούς λόγους- και το πήρε ένας Τούρκος. Επίσης , τα αστικά ακίνητα αλλά και τα τουριστικά ακίνητα παραμένουν εξαιρετικά ελκυστικά για μεσαία και μεγάλα εισοδήματα του εξωτερικού. Όπως χαρακτηριστικά μας είχε αναφέρει ένας γνωστός διαχειριστής ακινήτων, ένα ακίνητο που θεωρείται ακριβό στους Έλληνες (πχ ένα διαμέρισμα 100 τ.μ. στη Βουλιαγμένη που κάνει 700 χιλ. ευρώ) μπορεί να είναι πάμφθηνο σε έναν μέσο ή ευκατάστατο επιχειρηματία από την Ευρώπη ή την Αμερική. Η διεθνής ζήτηση επεκτείνεται πλέον και πέρα από τα «φιλέτα» καθώς κεφάλαια ισραηλινών συμφερόντων τοποθετούνται σε περιοχές στο Κέντρο της Αθήνας (Ομόνοια, Κεραμικός, Μεταξουργείο, Κολωνός) και του Πειραιά που τα βρίσκουν σε χαμηλές τιμές. Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή οδηγεί πολλούς ισραηλινούς να τοποθετηθούν σε οικιστικά ακίνητα και σε περιοχές εκτός αστικών κέντρων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ταυτόχρονα συνεχίζεται η έλευση κινέζων (4ης γενιάς επενδυτών) που γεμίζει τα μεσοαστικά προάστια (Χολαργό, Χαλάνδρι, Αγ. Παρασκευή, Ηλιούπολη, Νέα Σμύρνη, Αργυρούπολη αλλά και Αιγάλεω και Περιστέρι).
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η μείωση των επιτοκίων θα κάνει πιο ελκυστικά τα στεγαστικά δάνεια στο επόμενο διάστημα. Ακόμη και εάν δεν αυξηθούν θεαματικά, θα υπάρξει σαφής τόνωση της αγοράς ακινήτων.
Τέλος, ο τρίτος λόγος για τον οποίο θα συνεχιστεί το ράλι, είναι η ζήτηση και η μεταβίβαση κεφαλαίων από άλλα ακίνητα. Για παράδειγμα η πώληση ενός «τεσσαριού» στην Κυψέλη, στου Γκύζη ή στα Εξάρχεια θα μπορεί να χρηματοδοτήσει την αγορά ενός μικρότερου σπιτιού σε προάστια με υψηλότερες τιμές αντικειμενικών και εμπορικών αξιών. Το οικιστικό απόθεμα των παλαιών (προ του 1985) ακινήτων στην Ελλάδα θα είναι το επόμενο Eldorado για τους κυνηγούς ευκαιριών.